ಲೇಖಕರು: ವಿದ್ವಾನ್ ಶ್ರೀ ನರಸಿಂಹ ಭಟ್
(ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸಿರಿ lekhana@ayvm.in)
ಶ್ರೀರಾಮನ ದುಷ್ಟರನ್ನು ಶಿಕ್ಷಿಸುವ ಗುಣವು ಸಾಮಾನ್ಯರಿಗಿಂತಲೂ ವಿಶಿಷ್ಟವಾದುದು. ಶ್ರೀರಾಮನ ಅವತಾರದ ಉದ್ದೇಶವೇ ದುಷ್ಟರ ಶಿಕ್ಷಣವಾಗಿತ್ತು. ಎಲ್ಲಾ ಅವತಾರಗಳ ಉದ್ದೇಶವೂ, ಅಧರ್ಮವನ್ನು ನಾಶಮಾಡಿ ಧರ್ಮವನ್ನು ಸಂಸ್ಥಾಪನೆ ಮಾಡುವುದೇ ಆಗಿದೆ. ಅಧರ್ಮವು ದುಷ್ಟರಿಂದ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ. ಯಾವಾಗ ದುಷ್ಟರ ಅಂತ್ಯವು ಸಂಭವಿಸುವುದೋ ಅಂದೇ ಧರ್ಮಕ್ಕೆ ಜಯವೆಂದರ್ಥ. ದುಷ್ಟರು ಶಿಷ್ಟರನ್ನು ಪೀಡಿಸುತ್ತಾ ಧರ್ಮಕಂಟಕರಾಗಿ ಇರುತ್ತಾರೆ. ಒಂದು ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಇದು ಸೃಷ್ಟಿ ಸಹಜವಾಗಿ ನಡೆಯುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ. ಈ ಸೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ರಜಸ್ಸು ಮತ್ತು ತಮಸ್ಸೆಂಬ ಎರಡು ಅವಗುಣಗಳು ಸತ್ತ್ವವನ್ನು ಆವರಿಸಿಕೊಂಡೇ ಇರುತ್ತವೆ. ಸತ್ತ್ವವು ಇವೆರಡರಿಂದ ಪೃಥಕ್ಕಾಗಲು ಸದಾ ಹವಣಿಸುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಇದನ್ನೇ ಯುದ್ಧ ಎಂಬುದಾಗಿ ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ. ಸತ್ತ್ವಗುಣಾಧಿಪನಾದ ಭಗವಂತನ ಅಂಶಕ್ಕೂ, ರಜಸ್ಸು ಮತ್ತು ತಮಸ್ಸಿಗೆ ವಶರಾಗಿ ಸತ್ತ್ವವನ್ನು ಮೆಟ್ಟಬಯಸುವ ರಾಕ್ಷಸರಿಗೂ ಸದಾ ಕಾಲ ಯುದ್ಧವು ಸಂಭವಿಸುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಕೊನೆಗೆ ಜಯವಾಗುವುದು ಸತ್ತ್ವಕ್ಕೆ. ಉಳಿದ ಗುಣಗಳು ಅದಕ್ಕೆ ಬಾಗಲೇಬೇಕು. ಇದನ್ನು ಶ್ರೀರಾಮನ ಜೀವನದಿಂದ ದುಷ್ಟರ ಶಿಕ್ಷಣದ ವಿಧಾನವನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತದೆ. ಮತ್ತೊಂದು ವಿಷಯವನ್ನು ನಾವಿಲ್ಲಿ ಗಮನಿಸಬೇಕು. ಸತ್ತ್ವಕ್ಕೆ ಅವಿರೋಧವಾದಾಗ ರಜಸ್ಸು – ತಮಸ್ಸುಗಳು ಗುಣವೇ ಆಗುತ್ತವೆ. ವಿರೋಧವಾದಾಗ ಇವೇ ದೋಷವಾಗುತ್ತವೆ ಎಂದು.
ಗುಣಗಳು ಯಾವಾಗಲೂ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಆಶ್ರಯಿಸಿ ತನ್ನ ಅಸ್ತಿತ್ವವನ್ನು ತೋರಿಸುವುದು. ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಇರುವ ತನಕ ಅವನಲ್ಲಿ ಆ ಗುಣವು ತೋರುತ್ತದೆ. ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಅವಸಾನದ ಬಳಿಕ ಅಲ್ಲಿ ಆ ಗುಣಕ್ಕೆ ಅಸ್ತಿತ್ವವಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಈ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಶ್ರೀರಾಮನು ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ದ್ವೇಷಿಸಲಿಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ ಅವರಲ್ಲಿರುವ ಆ ದುಷ್ಟ ಸ್ವಭಾವವನ್ನು ಅಥವಾ ಗುಣವನ್ನು ಮಾತ್ರ ಅಲ್ಲಗಳೆದ. ಮತ್ತು ಶಿಕ್ಷಣವೇ ಅವನ ಗುರಿಯಾಗಿತ್ತೇ ಹೊರತು ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ನಾಶವು ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಶಿಕ್ಷಣವೆಂಬುದು ಶ್ರೀರಂಗಮಹಾಗುರುಗಳು ಹೇಳುವಂತೆ 'ಶಿಕ್ಷ-ವಿದ್ಯೋಪಾದಾನೇ' ಶಿಕ್ಷೆಗೆ ಒಳಪಡಿಸುವ ಉದ್ದೇಶ ಒಬ್ಬನನ್ನು ವಿದ್ಯಾವಂತನನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುವುದೇ ಆಗಿದೆ. ತಾನು ಮೊದಲು ಮಾಡಿದ ತಪ್ಪನ್ನು ಅರಿತುಕೊಂಡು, ಪುನಃ ಅದೇ ತಪ್ಪನ್ನು ಮತ್ತೆ ಮಾಡದಿರುವಿಕೆಯಾಗಿದೆ. ಯಾರಾದರೂ ತಪ್ಪನ್ನು ಒಪ್ಪಿಬಂದಾಗ ಅವರ ತಪ್ಪನ್ನು ಮನ್ನಿಸಿ ಕ್ಷಮಿಸುವುದೂ ದುಷ್ಟಶಿಕ್ಷಣದ ಇನ್ನೊಂದು ಮುಖವೇ ಆಗಿದೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಒಂದು ಉದಾಹರಣೆಯನ್ನು ರಾಮಾಯಣದಲ್ಲಿ ನೋಡಬಹುದು. ಸುಗ್ರೀವನು ಶ್ರೀರಾಮನ ಸಖ್ಯವನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಅದನ್ನು ಮರೆತು, ಕಾಮಲಂಪಟನಾಗಿ ಕೊಟ್ಟ ಮಾತನ್ನೇ ಮರೆತಿದ್ದ. ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ತನ್ನ ತಪ್ಪಿನ ಅರಿವಾಗಿ ಶ್ರೀರಾಮನಲ್ಲಿ ಶರಣು ಬಂದ. ಅವನನ್ನು ಪೂರ್ವಾಗ್ರಹವಿಲ್ಲದೆ ಅಂಗೀಕಸಿದ ಶ್ರೀರಾಮ. ಇದು ಶ್ರೀರಾಮನು ಮಾಡಿದ ದುಷ್ಟಪ್ರವೃತ್ತಿಯ ನಿಗ್ರಹ. ವಾಲಿಯನ್ನು ಕೊಂದ ಅನಂತರ ಮತ್ತು ಯಾವನ ಸಂಹಾರಕ್ಕೆಂದೇ ಅವತರಿಸಿದನೋ ಅಂತಹ ಲಂಕಾಧಿಪನಾದ ರಾವಣನ ಸಂಹಾರದ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಶ್ರೀರಾಮನ ನಡೆಯು ಎಂಥಹದ್ದು ಎಂಬುದು ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ.
ಅಂದರೆ 'ಮರಣಾಂತಾನಿ ವೈರಾಣಿ' ಎಂಬ ಮಾತು ಸಾಕು. ದುಷ್ಟನ ಮರಣದಿಂದಲೇ ಅವನಲ್ಲಿನ ವೈರವೂ ಅಂತ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಶ್ರೀರಾಮನು ದುಷ್ಟಪ್ರವೃತ್ತಿಯ ವೈರಿಯಾಗಿದ್ದನೇ ಹೊರತು, ವ್ಯಕ್ತಿಯ ವೈರಿಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ ಎಂಬುದು. ಇದಕ್ಕೆ ಹಿನ್ನೆಲೆ ಇಷ್ಟೆ- ಗುಣ- ದೋಷವನ್ನೆ ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಪರಿಗಣಿಸಬೇಕೆ ವಿನಾ ಗುಣ ಅಥವಾ ದೋಷವಿಶಿಷ್ಟನಾದ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನಲ್ಲ ಎಂದು. ಈ ಪ್ರಕಾರವಾಗಿ ಶ್ರೀರಾಮನು ಸತ್ತ್ವವಿರೋಧಿಯಾದ ರಾಜಸ-ತಾಮಸಗಳನ್ನು ನಿಗ್ರಹಿಸಿ ಸತ್ತ್ವವನ್ನು ಜಾಗರಗೊಳಿಸಿ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಸಾಮರಸ್ಯವನ್ನು ಮೂಡಿಸಿದ.
ಸೂಚನೆ : 23/1/2022 ರಂದು ಈ ಲೇಖನವು ಹೊಸದಿಗಂತ ಪತ್ರಿಕೆಯ "ಶ್ರೀರಾಮನ ಗುಣಗಳು" ಅಂಕಣದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾಗಿದೆ.