தீர்கபந்து (Dhirgabandhu)

மூலம்: பி.ஜி. அனந்த 

தமிழாக்கம்: வனஜா

மின்னஞ்சல் : (lekhana@ayvm.in)

பிறவிக் கடலை கடக்க துணை புரியம்  குரு(ஆசார்யர்) பல விதமான பெயர்களால்  அழைக்கப்படுகிறார். அவை வெறும் பெயர்களோ, ஒத்தசொல்லோ அல்ல. குருவின் சிறப்பான குணநலன்களையும் இயல்பையும்  எடுத்துக்காட்டும் பதங்கள். அவற்றில் ஒன்றுதான் 'தீர்க்கபந்து' (நிலையான உறவு).

உறவினன்

பந்து எனும் சொல் பிணைப்பு(கட்டு) என்பதை குறிக்கும் பந்தம் எனும் சொல்மூலம் ஏற்பட்டதுஂ.  இருவரிடையே  ஒரு பிணைப்பு அல்லது ஏதோ ஒன்றுக்கு கட்டுப்பட்டவன் என்ற பொருளை குறிக்கிறது 'பந்து' என்ற சொல். சாதரணமாக இச்சொல் பிறப்பினால்   ஏற்படும்  சொந்தத்தை குறிக்கும். பிறப்பினால் ஏற்படும் உறவு ஆயுட்காலத்திலும் மற்றும் அதன் பிறகும் தொடரும். தசரதனுக்கும் ராமனுக்கும் இடையேயான தந்தை மகன் உறவு ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு பின்னும் அறியப்படுகிறது.

சில உறவுகள் பிறப்பிற்கு பின் ஏற்பட்டாலும் ஆயுள் முழுவதும் நிலைத்திருக்கும். உதாரணமாக, கணவன்-மனைவி உறவு, சிறுவயது நட்பு போன்றவை. ஆசிரியர் மாணாக்கர் உறவும் இத்தகையதே. ஒரு மாணவன் தன்னை முழுமையாக  குருவிடம் ஒப்படைத்து அவர் ஏற்றுக்கொள்ளும் வரை அவர்களிடையே எந்த உறவும் இல்லைஂ. ஏற்றுக்கொண்டபின் என்றும் நிலைத்திருக்கும்.

குரு(ஆசார்யன்)

இவ்வுலகில் கற்பதற்கு அனேக விஷயங்கள் உள்ளன. இவ்வுலக விஷயங்களை கற்பிப்பவரை குரு எனறோ கற்பவரை சீடன் என்றோ  கூற இயலாதுஂ. குரு, சீடன் என்பவை   சிறப்பான பொருள் உள்ள பதங்கள். யாரொருவர் ஆன்மீக பாதையில் வழிநடத்தி இறைவனை காணச்செய்கிறாறோ அவரே குரு எனப்படுவார்.  யார் ஒருவன் இறைவனை அடைவதையே  குறிக்கோளாக கொண்டு குரு வழிகாட்டும் பாதையில் அயராது பயணிக்கிறானோ அவனே சீடன் எனப்படுவான். குருவின் மூலம் கிடைக்கப்பெறும் ஆழ்ந்த ஆன்மிக கருத்துக்களும், வழிகாட்டலுமே  வித்யை எனப்படும். இக்கருத்தையே பகவான் ஸ்ரீ க்ருஷ்ணன் பகவத்கீதையில் குறிப்பிடுகிறான் "அத்யாத்ம வித்யா வித்யானாம்" "வித்யைகளனைத்திலும் நான் அத்யாத்ம வித்யை."

ஒரு ஜீவன் பிறவி தளையிலிருந்து விடுபட்டு முக்தி அடைவதையே இப்பிறவியில் குறிக்கோளாக கொண்டால்  அத்தகு ஆழ்ந்த ஆன்மீக பாதையில் வழிகாட்டும்படி குருவை பிரார்த்திக்கிறான். குருவானவர்  சீடனுக்கு அதற்குரிய  தகுதிகள் உள்ளனவா என ஆராய்ந்து ஏற்றுக்கொள்கிறார். அக்கணம் மிகவும் புனிதமானது. அப்போதிலிருந்து  குரு-சீடனிடையே  ஒரு ஆன்மீக பிணைப்பு உருவாகின்றது. சீடன் ஸாதனை புரிபவன், குரு சித்தி அடைந்தவர்,  ஆன்மீக பயணத்தின் உன்னத நிலையை எட்டியவர் என்பதை நினைவு கூர்தல் அவசியம்.  இருவரும் ஸாதனை புரிபவரே ஆயின் அவர்களில் ஒருவன் குருவாக இயலாது. நீச்சல் பயிலும் இருவரில் யாராவது ஒருவன் கற்றுக்கொடுக்க முயன்றால் கதி என்ன?!

தீர்க்கபந்து

ஒரு குருவானவர் ஒருவனை சீடனாக ஏற்றுக்கொண்டபின் அவன் குறிக்கோளை அடையும்வரை  அப்பிணைப்பு நிலைத்திருக்கும். குரு-சீடனிடையே இத்தகு ஆழ்ந்த பிணைப்பு  சீடன் பரம்பொருளின் ஞானத்தை அடையும் வரை ஒன்றல்ல, பல நூறு பிறவிகளாயினும் நிலைத்திருக்கும்.

மீன் தன் குஞ்ஜின் அழைப்பிற்காக ஆயிரம் மைல்களுக்கு நீந்தும் என கூறப்படுகிறது.  அவ்வாறே குரு தன் சீடனை காத்து வழிநடத்த நேரம் காலம் கடந்து செயல்படுவார். இவ்வாறு நீண்ட கால உறவுள்ள குரு சீடர்களால்  நன்றியுடன் "தீர்க்கபந்து" என அழைக்கபடுகிறார். உலகில் வேறு எந்த உறவும் குரு சீடனைப்போல் நீண்டகாலம் நிலைப்பதில்லை எனபது சிறப்பானது. கருணையே உருவான தீர்க்க பந்துவை மீண்டும் மீண்டும் தொழுவோமாக.

குறிப்பு: இக்கட்டுரை யின் கன்னட மூலம் AYVM blogs ல் காணலாம். 

 

Deergha Bandhu

Original Kannada article by Vidwan B.G. Anantha

English translation by Dr. Sandhya Kulkarni

The Guru who enables us to cross the sea of samsara is called by very many names. These are more than just names or synonyms; they are special terminologies which highlight a Guru’s nature or qualities. One of them is the word ‘Deergha Bandhu’- A bandhu (beloved kin) forever.

Bandha, Bandhu

The word Bandhu comes from Bandha which implies a bond or connection. The bond could be due to a connect between two individuals on account of shared kinship, Emotional or Physical bonds. The most common usage of the word bandhu implies a bond on account of birth and kinship.

A kinship by birth is for life and after. The relationship between Dasharatha and Rama as father and son will be cherished even a thousand years from now.

Some others are kinship that are acquired subsequent to birth, but still last forever. Like that of a husband and wife, bosom friends or that of a Guru-Shishya. Before a shishya submits himself to a Guru and is accepted by him, there existed no relationship between them. But once acquired it is forever. 

Guru, Shishya, Vidya

There are very many things in this world to learn. Neither those who coach us about these worldly things could be called gurus nor can the people who learn them be called Shishya. Guru and Shishya are technical words with specific usage in our literature. A master who guides in the spiritual path and guarantees that we realize the Supreme, alone is Guru. Only such an individual whose life goal is the supreme realization and who guided by the Guru, puts his effort into reaching the goal is a Shishya. Such profound Spiritual instruction and direction given by a Guru alone is Vidya. This is what is implied by Sri Krishna in the Bhagavad Gita when he says ‘’Adhyatma Vidya Vidyanam’- Of all Vidyas, I myself am the Adhyatma Vidya.

Guru Shishya Sambandha

A soul whose sole objective in life is to accomplish liberation, requests guru to guide him in this profound spiritual path. The Guru having confirmed shishya has met all requirements to get the direction accepts him as a disciple. That moment is an auspicious nectarine moment. From that point is set up a spiritual bond of master and disciple. It must be remembered that the Shishya is a seeker and the Guru is a Siddha - one who has reached the pinnacle of the spiritual journey. It cannot be that both are aspirants themselves. If that be the case, it would be similar to two swimming aspirants taking to the water depending on each other for guidance.

Deergha bandhu

When a true Guru acknowledges someone as a disciple the bond remains till the objective is fructified. This profound bond between Guru and disciple exists till the time the disciple attains the knowledge of the Parabrahman-regardless of whether it takes disciple one or a few hundred lifetimes. 

It is said that a fish swims through a thousand miles to heed to the call of its little one. A Guru is said to protect and guide his devotees likewise across time and space. Guru, who is thus a long-term relation, is, along these lines with gratitude, called by his disciples as Deergha Bandhu. This is truly remarkable considering no other relationship in this world is the length of that between a Master and a disciple. Our salutations over and over again to that embodiment of compassion - Deergha Bandhu !

Note: The Kannada version of this article can be viewed at AYVM blogs

ದೀರ್ಘಬಂಧು (Dirghabandhu)

ಲೇಖಕರು: ವಿದ್ವಾನ್ ಬಿ.ಜಿ. ಅನಂತ, ಮೈಸೂರು

ಭವತಾರಕನಾದ ಗುರುವನ್ನು ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಹೆಸರುಗಳಿಂದ ಕರೆಯುವುದುಂಟು.  ಈ ಹೆಸರುಗಳು ಕೇವಲ ಹೆಸರುಗಳೋ ಸಮಾನಾರ್ಥಕ ಪದಗಳೋ ಆಗಿರದೆ ಗುರುವೆಂಬ ಕರುಣಾ ಸಾಗರನ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಗುಣಗಳನ್ನೂ ಸ್ವಭಾವಗಳನ್ನೂ ಹೇಳುವವುಗಳೇ ಆಗಿವೆ.  ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ‘ದೀರ್ಥಬಂಧು’ ಎಂಬುದೂ ಒಂದು.

ಬಂಧು

ಬಂಧನ ಎಂಬರ್ಥದಲ್ಲಿ ಪ್ರಯೋಗದಲ್ಲಿರುವ ಶಬ್ದ ಬಂಧು ಎಂಬುದು.  ಎಂದರೆ ‘ಕಟ್ಟು’ ಎಂದರ್ಥ.  ಯಾರೋ ಇಬ್ಬರ ನಡುವೆ ಒಂದು ಕಟ್ಟು, ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳವಿಕೆ ಇದೆ ಅಥವಾ ಯಾವುದೋ ಒಂದು ವಿಷಯದ ಬಂಧನಕ್ಕೆ ಒಳಗಾದವರು ಎಂಬ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ಬಂಧುಗಳು ಎಂಬ ಶಬ್ದ ಬಂದಿದೆ.  ಆ ಬಂಧವು ರಕ್ತದಿಂದ(ಹುಟ್ಟಿನಿಂದ) ಬಂದದ್ದು ಎಂಬರ್ಥದಲ್ಲಿ ಇಂದು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಚಾಲ್ತಿಯಲ್ಲಿದೆ.

ರಕ್ತ ಸಂಬಂಧವು ಒಮ್ಮೆ ಉಂಟಾದರೆ ಅದು ಅಜೀವ ಪರ್ಯಂತವೂ ಮತ್ತು ಆಮೇಲೂ ಇರುತ್ತದೆ.  ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಶ್ರೀರಾಮ-ದಶರಥರು ತಂದೆ ಮಕ್ಕಳು. ಅವರು ಆ ಸಂಬಂಧವು ಇನ್ನು ಸಾವಿರ ವರ್ಷ ಕಳೆದರೂ ಹೋಗುವಂಥದ್ದಲ್ಲ.

ಇನ್ನು ಕೆಲವು ಹುಟ್ಟಿನ ಅನಂತರ ಉಂಟಾಗುವ ಸಂಬಂಧಗಳೂ ಹೀಗೆಯೇ ಅಜೀವ ಪರ್ಯಂತ ಇರುವುದುಂಟು.  ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಪತಿಪತ್ನಿಯರು,  ಅಂತೆಯೇ ಸ್ನೇಹಿತರು.  ಗುರುಶಿಷ್ಯರ ಸಂಬಂಧವೂ ಹೀಗೆಯೇ-ಒಮ್ಮೆ ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡರೆ ಮುಗಿಯಿತು.  ಆ ಸಂಬಂಧಕ್ಕೆ ಹುಟ್ಟುವುದಕ್ಕೂ ಮೊದಲು ಆಸ್ತಿತ್ವವಿಲ್ಲ.  ಆದರೆ ಒಮ್ಮೆ ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡುಬಿಟ್ಟರೆ ಆಮೇಲೆ ಸಾವಿಲ್ಲ.  ಆಮೇಲೆ ಅದು ಅಮರ.  ಗುರುವು ಶಿಷ್ಯನನ್ನು ಪರಿಗ್ರಹಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಮುಂಚೆ ಅಥವಾ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯು ಬೋಧಕನನ್ನು ಗುರುವಾಗಿ ಒಪ್ಪುವುದಕ್ಕೆ ಮುಂಚೆ ಅವರು ಗುರುಶಿಷ್ಯರಲ್ಲ.  ಅಲ್ಲೊಂದು ಸಂಬಂಧವೂ ಇಲ್ಲ.  ಆದರೆ ಒಮ್ಮೆ ಹುಟ್ಟಿತೋ, ಅಲ್ಲಿಗೆ ಅದು ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು ಅಷ್ಟೇ.

ಗುರುವು

ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಕಲಿಯಲು ಕೋಟಿ ವಿಷಯಗಳಿವೆ.  ಆದರೆ ಅವುಗಳನ್ನು ಕಲಿಸುವವರೆಲ್ಲ ಗುರುಗಳಲ್ಲ.  ಕಲಿಯುವವನು ಶಿಷ್ಯನೂ ಅಲ್ಲ.  ಈ ‘ಗುರು’ ಎಂಬುದೂ ‘ಶಿಷ್ಯ’ ಎಂಬುಂದೂ ವಿಶೇಷಾರ್ಥವನ್ನುಳ್ಳ ಪಾರಿಭಾಷಿಕ ಶಬ್ದಗಳು. ಯಾವನು ಅಧ್ಯಾತ್ಮ ಸಾಧನೆಯ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ಸಾಧಕನ ಕೈಹಿಡಿದು ನಡೆಸುತ್ತಾನೆಯೋ ಮತ್ತು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ತತ್ತ್ವಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರವನ್ನು ಮಾಡಿಸುತ್ತಾನೆಯೋ ಅವನೇ ಗುರುವು ಮತ್ತು ಅಂತಹ ಸಾಧಕನು ಮಾತ್ರ ಶಿಷ್ಯ.  ಆ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ಗುರುವಾದವನು ಕೊಡುವ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನವೇನಿದೆಯೋ ಅದುವೇ ವಿದ್ಯೆ.  ಇದನ್ನೇ ಕೃಷ್ಣನು ಗೀತೆಯಲ್ಲಿ ಅಧ್ಯಾತ್ಮ ವಿದ್ಯಾ ವಿದ್ಯಾನಾಂ- ವಿದ್ಯೆಗಳಲ್ಲಿ ಅಧ್ಯಾತ್ಮವಿದ್ಯೆಯೇ ನಾನು ಎಂದಿದ್ದಾನೆ.

ಕೇವಲ ಮೋಕ್ಷವನ್ನೇ ಜೀವನದ ಏಕ ಗುರಿಯಾಗಿ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡ ಜೀವಿಯ ತನ್ನ ಕೈ ಹಿಡಿದು ಆ ಮಾರ್ಗಕ್ಕೆ ಹತ್ತಿಸುವಂತೆ ಗುರುವಾದವನಲ್ಲಿ ಬೇಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.  ಹಾಗೆ ಬೇಡುವವನಲ್ಲಿ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವಿದ್ದುದೇ ಆದರೆ ಗುರುವು ಅವನನ್ನು ಒಪ್ಪುತ್ತಾನೆ.  ಅವನನ್ನು ಶಿಷ್ಯನಾಗಿ ಪರಿಗ್ರಹಿಸುತ್ತಾನೆ.  ಆ ಕ್ಷಣವೊಂದು ಅಮೃತಘಳಿಗೆ.  ಆ ಮುಹೂರ್ತದಿಂದ ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಗುರುಶಿಷ್ಯರಾಗುತ್ತಾರೆ.   ನೆನಪಿಡಬೇಕಾದ ಅಂಶವೆಂದರೆ ಇಲ್ಲಿ ಶಿಷ್ಯನು ಸಾಧಕನೂ, ಗುರುವು ಈಗಾಗಲೇ ಸಾಧನೆಯ ಕೊನೆಮುಟ್ಟಿದ ಸಿದ್ಧನೂ ಆಗಿರುತ್ತಾನೆಂಬುದು.  ಇಬ್ಬರೂ ಸಾಧಕರೇ ಆಗಿದ್ದರೆ ಅದರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನು ಗುರುವಾಗಲಾರ ಏಕೆಂದರೆ ಒಟ್ಟಿಗೇ ಇಬ್ಬರು ಈಜು ಕಲಿಯುತ್ತಿರುವವರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನು ಈಜು ಕಲಿಸುವವನಾದರೆ ಆಗುವುದೇನು?

ದೀರ್ಘಬಂಧು

ನಿಜವಾದ ಗುರುವಾದರೆ ಒಮ್ಮೆ ಒಬ್ಬನನ್ನು ಶಿಷ್ಯನಾಗಿ ಪರಿಗ್ರಹಿಸಿದರೆ ಆಯಿತು; ಶಿಷ್ಯನು ಕೊನೆಮುಟ್ಟುವವರೆಗೂ ಅವನು ಗುರುವೇ.  ನೂರು ಜನ್ಮಗಳಾಗಲಿ ಅವನು ಶಿಷ್ಯನ ಬೆನ್ನುಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ.

ತಾಯಿಮೀನು ತನ್ನ ಮರಿಯನ್ನು ಕಾಯುವಂತೆ ಬೇರೆಬೇರೆ ರೀತಿಗಳಲ್ಲಿ ರಕ್ಷಣೆಯನ್ನು ಕೊಟ್ಟುಬಿಡುತ್ತಾನೆ.  ಆದ್ದರಿಂದಲೇ ಅವನನ್ನು ದೀರ್ಘಬಂಧು ಎಂದು ಸಾಧಕಲೋಕವು ಕೃತಜ್ಞತೆಯಿಂದ ಭಾವಿಸುತ್ತದೆ.  ಗುರುಶಿಷ್ಯರ ಬಂಧವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಜಗತ್ತಿನ ಮತ್ತಾವ ಬಂಧವೂ ಇಷ್ಟು ದೀರ್ಘವಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬುದು ವಿಶೇಷ.  ಅಂತಹ ಕರುಣಾಮಯನಾದ ದೀರ್ಘಬಂಧುವಿಗೆ ನಮೋ ನಮಃ

ಸೂಚನೆ: ಈ ಲೇಖನದ ಆಯ್ದ ಭಾಗಗಳು ವಿಜಯ ಕರ್ನಾಟಕ ಪತ್ರಿಕೆಯ ಬೋಧಿ ವೃಕ್ಷ ಅಂಕಣದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾಗಿದೆ