ஒளிரும் கன்னி (Who is this glowing one?)

 மூலம்:  நரசிம்ஹ பட்டா

தமிழாக்கம்: வனஜா

மின்னஞ்சல் : (lekhana@ayvm.in) 

 நம் பாரத கலாசாரத்தில் இயற்கைக்கு, அதாவது  படைப்பின் பெண்மை பகுதிக்கு, உயர்ந்த இடம் உண்டு. இறைவன் தன்னை  விரிவாக்கிக்கொள்ள விரும்பியபோது தானே இரு பிரிவானான். ஒன்று படைப்பில் உறையும் சக்தி (ஆண் தன்மையுடையவன்), மற்றது அவ்வுறையும் சக்தியை விரிவாக்கி வெளிப்படுத்துவது(ப்ரக்ருதி- பெண்மை). புருஷன் ப்ரக்ருதியின்றி தன்னை வெளிப்படுத்த இயலாது. வெளிப்பாடு அனேக நிலைகளை கொண்டது. முதன்மையானது கன்னி(கன்யா) என அழைக்கப்படும். இங்கு நாம் நம் கலாசாரத்தில் 'கன்யா' என்பதை குறித்த சில விவரங்களை ஆராயலாம்.

வடமொழியில் (சம்ஸ்க்ருதத்தில்) கன்யா எனும் சொல் ப்ரகாசமான, கவர்ச்சிகரமான, ஒளிமிகுந்த என பொருள்படும் - 'கனி' எனும் மூலச்சொல்லிலிருந்து வந்தது. அச்சொல்லின் முழு பொருள் அதனுடன் இணையும் சொல்லை பொறுத்தே அமையும். உதாரணமாக "யக்" என்ற சொல்லை இணைத்தால்  (கன்யகா)"குமாரி" திருமணமாகாத இளம்கன்னி எனும்  சொல் கிடைக்கும். பாணினி இலக்கணத்தின் கூற்றுப்படி கன்யா என்றால் ஒளிமிகுந்தவள் என பொருள்படும். கன்யா என்பது ஒரு ராசியின் பெயரும், மருந்தின் பெயரும் ஆகும்.  இக்கட்டுரையில் இச்சொல் திருமணமான அல்லது ஆகாத ஒளிரும் பெண் எனும் பொருளில் வருகின்றது.

வடமொழியில் உள்ள ஒரு பாடல் என்ன கூறுகிறதெனில் "அதிகாலையில்   அஹல்யா, த்ரௌபதி, சீதா,  தாரா, மண்டோதரி எனும்  இவ்வைந்து கன்னியரையும்  நினைப்பது கொடிய பாபத்தையும் போக்கும்." இவ்வைவரிடமும் உள்ள சிறப்பு யாது? அவர்கள் ஏன் நமக்கு உயரிய சிறப்புடைய முன்னுதாரணம்? தலைசிறந்த யோகியும் "அஷ்டாங்கயோக விக்ஞான மந்திரத்தின்" தலையாய உறுப்பினருமான  ஸ்ரீ ஸ்ரீரங்கமஹாகுரு இதனை இவ்வாறு விளக்குகிறார் - பொதுவாக பெண்களின் காந்தி திருமணத்திற்கு பின்  குன்றும். ஆனால் சிறப்பான இப்பெண்களின் விஷயத்திலோ அது நாள்தோறும்  வளர்ந்து வந்தது. அப்பேர்பட்டவர்களின் நினைவு ஆத்ம மார்க்கத்திற்கு ஒளி கூட்டும்.  எனவே குளிர்ச்சியான காலை பொழுதில் அவர்களை நினைவு கூர்தல்  அவசியம்.

 நம் நாட்டில் பெண்களுக்கு அளிக்கப்படும்  முக்கியத்துவம்  திருமணங்களில் தெளிவாக விளங்கும். மணமகளின் கரத்தை மணமகனிடம் ஒப்படைக்கையில் தந்தை கூறும் மந்திரம் வருமாறு - "ஸ்ரீ மஹாலக்ஷ்மியின் உருவகத்தில்(அம்சமாக) உள்ள  இக்கன்னியை (என் மகளை) ஸ்ரீ மஹா விஷ்ணுவின் உருவகத்தில்(அம்சமாக) உள்ள வரனிடம் (மணமகனிடம்) ஒப்படைக்கிறேன்."  பெண்களையும். மனைவிமார்களையும்  லக்ஷ்மி, ஸரஸ்வதி, பார்வதி எனும் இறை வடிவாகவே காண்கிறோம். 'எங்கு பெண்கள் வணங்கப்படுகின்றனரோ  அங்கு தெய்வங்கள் மகிழ்வோடு நர்த்திக்கின்றன'' என கூறப்படுகின்றது. எனவேதான் நம் சமூகத்தில் முதலில்  தாயை வணங்கும்படி அறிவுருத்தப்படுகிறது.  நாம் "லஷ்மி-நாராயணன், பார்வதி-பரமேச்வரன், ஸரஸ்வதி-ப்ரம்மா, அருந்ததி-வஸிஷ்டர் என்றே வணங்குகிறோம். பெண்களுக்கு நம் சமூகத்தில்  இத்துணை உயரிய இடம் அளிக்கப்பட்டுள்ளது  ஏனெனில் நாம் அவர்களின் அமைதியான ஒளியின்மூலம்  அற்புதமான ஆத்ம மார்க்கத்திற்கு உந்தப்படுகின்றோம்.

குறிப்பு: இக்கட்டுரை யின் கன்னட மூலம் AYVM blogs ல் காணலாம்.   

Who is this Glowing One?

Kannada Article by: Vid.  Narasimha Bhat

English Rendering by: MR Bhashyam

(Respond to : lekhana@ayvm.in)

In Bhaaratiya Culture, a very lofty position is given to Nature, the feminine aspect of creation. It is said that when the Almighty decided to expand, he divided Himself into two - one the Resident of the creation (Purusha-the masculine aspect) and the other who expresses and amplifies the Resident – Prakruti the feminine aspect.  The resident –Purusha cannot manifest without the Prakruti.  This manifestation has several stages – the first is called Kanyaa.  Here we dwell upon some of the aspects of   the theme of Kanyaa in our culture.

In Samskritam, the word “Kanyaa” is formed from the root ‘Kani’ meaning bright, lustrous, splendorous, radiant, refulgent etc. The meaning of the complete word depends on the affix (morpheme) added to this root.   For example, if we add “yak - ಯಕ್” we get the word to mean “kumaari” meaning “a young unmarried girl”. When we use the affix “Top- ಟಾಪ್” instead of “gniish – ಙೀಷ”as per Paanini, the word would mean “the Radiant one -kanyaa”.  Kanyaa is also one of the zodiacal signs- Virgo; a medicine etc.  In this article we use the word to mean “The lustrous one – a female who is either married or unmarried”

There is a verse (shloka) in Samskrutam which goes thus: “At dawn, remembrance of the five kanyaas namely Ahalyaa, Draupadi, Seetha, Taara and Mandodari, destroys the most heinous sins”.  What is so special about these five? Why are they our role models and our ideals? Shri SriRanga Mahaguru, the great Yogi and the Chief Resident of “Ashtanga Yoga Vijnana Mandiram”, explains this thus: “Generally the luster of women progressively decreases after marriage but in the case of the above illustrious women, theirs’ increased day by day”.  Their glow lights the path to the soul and hence they need to be remembered at the coolest morning hour, every day.

The importance given by the people of Bhaarat to women becomes clear in the weddings.   While giving away the daughter’s hand to the groom, the bride’s father recites a hymn which goes thus: “I am giving away my daughter, who is the embodiment of goddess Lakshmi, to the groom who personifies Lord SreeDhara”. We see our daughters and wives as goddesses, Lakshmi, Paarvathi or Saraswathi.  “Where women are worshipped, the Gods dance in delight” so goes a saying. That is why the one to be worshiped first in our society is the Mother.  We bow to “Lakshmi–Naarayana, Paarvati–Parameshwara, Saraswathi-Vidhaata (Brahmaa), Arundhati-Vasishta”. Women have such an exalted position in our culture because we are propelled by their serene radiance towards the splendor of the soul.  

Note: The Kannada version of this article can be viewed at AYVM blogs

ಯಾರು ಈ ಕನ್ಯೆ? (Yaaru ee kanye?)

ಲೇಖಕರು: ನರಸಿಂಹ ಭಟ್ಟ

ಅನೇಕ ಸಹಸ್ರಮಾನಗಳಿಂದಲೂ ಭಾರತೀಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯು ವಿಶಿಷ್ಟಸ್ಥಾನವನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಂಡಿದೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಪ್ರಕೃತಿ. ‘ದ್ವಿಧಾ ಕೃತ್ವಾ ಆತ್ಮನೋ ದೇಹಮ್ ಅರ್ಧೇನ ಪುರುಷೋಽಭವತ್ ಅರ್ಧೇನ ನಾರೀ’ ಎಂದು ಉಪನಿಷತ್ತು ಕೂಡಾ ಪ್ರಕೃತಿಯ ಪ್ರಾಧಾನ್ಯವನ್ನು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುತ್ತದೆ. ಪ್ರಕೃತಿ ಇಲ್ಲದೆ ಪುರುಷನಿಗೆ ಚೈತನ್ಯವಿಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ನಮ್ಮ ಪರಂಪರೆಯೂ ಕೂಡಾ ಪ್ರಕೃತಿಗೆ ಚೈತನ್ಯದಾಯಿತ್ವವನ್ನು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ಪ್ರಕೃತಿಯು ನಾನಾ ದೆಶೆಯನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತದೆ. ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಮೊದಲನೆಯದೇ ‘ಕನ್ಯಾ’ ಎಂದು. ಆದಕಾರಣ ಕನ್ಯೆಯ ಸ್ವರೂಪ ಸ್ವಭಾವ ಮತ್ತು ಅದರ ಕಾರ್ಯಕ್ಷೇತ್ರವನ್ನು ಅನುಸಂಧಾನ ಮಾಡಬೇಕಾಗಿದೆ.

‘ಕನ –ದೀಪ್ತೌ’ ಧಾತುವಿಗೆ ‘ಯಕ್’ ಎಂಬ ಉಣಾದಿಪ್ರತ್ಯಯವನ್ನು ಸೇರಿಸಿದಾಗ ಕನ್ಯಾ ಎಂಬ ಶಬ್ದವು ಕುಮಾರೀ ಎಂಬ ಅರ್ಥವನ್ನು ಕೊಡುತ್ತದೆ. ‘ಕನ್ಯಾಯಾಃ ಕನೀನ ಚ’ ಎಂಬ ಪಾಣಿನಿ ಸೂತ್ರಪ್ರಕಾರವಾಗಿ ಇಲ್ಲಿ ‘ಙೀಷ್’ ಎಂಬ ಸ್ರ್ತೀ ಪ್ರತ್ಯಯದ ಬದಲಾಗಿ ‘ಟಾಪ್’ ಎಂಬ ಪ್ರತ್ಯಯವು ಬರುತ್ತದೆ. ಕನ್ಯಾ ಶಬ್ದವು ಹನ್ನೆರಡು ರಾಶಿಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಿಯೂ ಮತ್ತು ಒಂದು ಬಗೆಯ ಓಷಧಿ ಎಂಬ ಅರ್ಥವನ್ನೂ ಸುತಾ ಮೊದಲಾದ ಅರ್ಥಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಬಳಕೆಯಲ್ಲಿದೆ. ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಕನ್ಯಾಶಬ್ದಕ್ಕೆ ದೀಪ್ತಿಮತೀ-ಕಾಂತಿ ಉಳ್ಳವಳು ಎಂಬ ಅರ್ಥವನ್ನು ನಾವಿಲ್ಲಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳೋಣ. ಭಾರತೀಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಮತ್ತು ಪರಂಪರೆಯಲ್ಲಿ ಶ್ರದ್ಧಾಳುಗಳಾದ ನಾವು ಪ್ರತಿದಿನ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಎದ್ದು ಈ ಶ್ಲೋಕವನ್ನು ಪಠಿಸುತ್ತೇವೆ- “ಅಹಲ್ಯಾ ದ್ರೌಪದೀ ಸೀತಾ ತಾರಾ ಮಂಡೋದರೀ ತಥಾ | ಪಂಚಕನ್ಯಾಃ ಸ್ಮರೇನ್ನಿತ್ಯಂ ಮಹಾಪಾತಕನಾಶನಮ್ ||” ಎಂದು. ಈ ಕನ್ಯೆಯರು ನಮಗೆ ಆದರ್ಶರು. ಯಾಕೆ ಇಷ್ಟು ಆದರ್ಶರು? ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಅಷ್ಟಾಂಗಯೋಗವಿಜ್ಞಾನಮಂದಿರದ ಸಹಜಾಧ್ಯಕ್ಷರೂ ಯೋಗಿಗಳೂ ಆದ ಶ್ರೀರಂಗ ಮಹಾಗುರುಗಳು ಇವರ ಕನ್ಯಾಶ್ರೇಷ್ಠತ್ವವನ್ನು ವಿವರಿಸಿರುವುದನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ಅವರ ಮೇಲೆ ನಮ್ಮ ಗೌರವ ಇಮ್ಮಡಿಯಾಗುವುದು. “ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ವಿವಾಹದ ಅನಂತರದಲ್ಲಿ ಕನ್ಯೆಯರ ದೀಪ್ತಿಯು ನಶಿಸುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಅಹಲ್ಯಾದಿ ಈ ಕನ್ಯೆಯರ ಕಾಂತಿಯು ದಿನದಿಂದ ದಿನಕ್ಕೆ ದೇದೀಪ್ಯಮಾನವಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತಿತ್ತು. ಇದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಇವರು ಪ್ರಾತಃಸ್ಮರಣೀಯರು. ಯಾರು ಆತ್ಮದೀಪ್ತಿಯ ಕಡೆಗೆ ಆಕರ್ಷಿಸುತ್ತಾರೋ  ಅವರು ಪ್ರಾತಃಸ್ಮರಣೀಯರಾಗುತ್ತಾರೆ” ಎಂಬುದಾಗಿ. ಆದ್ದರಿಂದಲೇ ಭಾರತೀಯ ಪರಂಪರೆಯು ಕನ್ಯೆಗೆ ಅನುಪಮ ಮರ್ಯಾದೆಯನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿದೆ.

ಭಾರತೀಯರ ವಿವಾಹ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಈ ವಿಷಯ ಅತ್ಯಂತ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲಿ ಕನ್ಯೆಯ ತಂದೆಯಾದವನು ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ ಸಂಕಲ್ಪ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ. “ ಲಕ್ಷ್ಮೀರೂಪಾಮ್ ಇಮಾಂ ಕನ್ಯಾಂ ಶ್ರೀಧರರೂಪಿಣೇ ವರಾಯ ಪ್ರದಾಸ್ಯಾಮಿ’ ಎಂದು. ಕನ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಲಕ್ಷ್ಮಿಯನ್ನೋ ಪಾರ್ವತಿಯನ್ನೋ ಸರಸ್ವತಿಯನ್ನೊ ಭಾವಿಸುತ್ತಾರೆ. ಮತ್ತು ಎಲ್ಲಿ ಸ್ತ್ರೀಯರಿಗೆ ಸಮಾಜವು ಗೌರವಿಸುವುದೋ ಅಲ್ಲಿ ಸಕಲ ದೇವತೆಗಳೂ ನಲಿದು ನರ್ತಿಸುತ್ತಾರೆ. ಈ ಕಾರಣದಿಂದಲೇ ತಾಯಿಗೆ ಮೊದಲ ಪೂಜೆ ಸಲ್ಲುತ್ತದೆ “ಮಾತೃದೇವೋ ಭವ | ಲಕ್ಷ್ಮೀನಾರಾಯಣಾಭ್ಯಾಂ ನಮಃ ಉಮಾಮಹೇಶ್ವರಾಭ್ಯಾಂ ನಮಃ ವಾಣೀವಿಧಾತೃಭ್ಯಾಂ ನಮಃ ಅರುಂಧತೀವಸಿಷ್ಠಾಭ್ಯಾಂ ನಮಃ” ಇತ್ಯಾದಿದಾಗಿ. ಕೊನೆಯದಾಗಿ ಹೇಳುವುದಾರೆ ಕಾಂತಿಮತ್ವ ಮತ್ತು ಆತ್ಮದೀಪ್ತಿಕರ್ಷಣದಂತಹ ಅನೇಕ ಸದ್ಗುಣಗಳ ಗಣಿಯಾಗಿರುವುದರಿಂದ ಕನ್ಯೆಗೆ ಮಹತ್ವ ಬಂದಿದೆ.

ಸೂಚನೆ: ಇದರ ಮೂಲ ಸಂಸ್ಕೃತದ ಲೇಖನವನ್ನು ನೋಡಲು AYVM blogs  ಉಪಯೋಗಿಸಬಹುದು.

का कन्या (Kaa kanyaa)

लेखकः – विद्वान् नरसिंह भट्टः   

 

आबहोः कालात् भारतीया संस्कृतिः जगति विशिष्टस्थानापन्ना अस्ति । तत्र च कारणं प्रकृतिः । “ द्विधा कृत्वा आत्मनो देहम् अर्धेन पुरुषोऽभवत् अर्धेन नारी” इति मनुस्मृतौ प्रकृतेः प्राधान्यं वर्णयति । पुरुषः स्वचैतन्यं प्रकृतिद्वारा प्रकटयति । अतः अस्माकं परम्परापि प्रकृतेः चेतनदायित्वं प्रतिपादयति । सा च प्रकृतिः प्रथमतया ‘कन्या’ इति व्यपदिश्यते । एवं च कन्यायाः स्वरूपं स्वभावः कार्यक्षेत्रं च अस्माभिः अनुसन्धानीयम् ।

‘कन् दीप्तौ’ इति धातोः ‘यक्’ इति उणादिप्रत्यययोगेन निष्पन्नस्य कन्याशब्दस्य ‘कुमारी’ इत्यर्थः । ‘कन्यायाः कनीन च’ इति पाणिनिसूत्रप्रकारेण न ङीष् प्रत्ययः अपि तु टाप् । कन्याशब्दः द्वादशराशिष्वन्यतमा एका महौषधिः सुता इत्याद्यर्थेषु परिदृश्यते । प्रधानतया दीप्तिमती इत्यर्थः स्वीक्रियते सर्वत्र । अत एव अस्माभिः श्रद्धालुभिः प्रातरुत्थाय अयं श्लोकः पठ्यते यत् “ अहल्या द्रौपदी सीता तारा मन्दोदरी तथा । पञ्चकन्याः स्मरेन्नित्यं महापातकनाशनम् ॥“ इति । एतादृशाः कन्याः अस्माकम् आदर्शाः । किमर्थम् एताः कन्याः प्रातस्मरणीयाः इत्यत्र अष्टाङ्गयोगविज्ञानमन्दिरस्य श्रीरङ्गमहागुरवः प्रतिपादयन्ति स्म यत् “प्रायः विवाहात् परं स्त्रीणां विशिष्टा दीप्तिः प्रणश्यति । परन्तु अहल्यादीनां स्त्रीणां विवाहात्परमपि दीप्तिः तथैव भवति । एतदेव वैशिष्ट्यम् एतासाम् अहल्यादीनाम् । यदा आत्मदीप्तिं प्रति आकर्षन्ति तदा ताः कन्याः प्रातस्मरणीयाः भवन्ति” इति । अत एव भारतीयपरम्परायाम् अनुपमत्वं कन्यायाः अस्तीति न विविदिषन्ति विबुधाः ।

भारतीयानां विवाहसन्दर्भे अयम् अंशः स्पष्टीभविष्यति यत् तत्र कन्यापिता एवं सङ्कल्पयति “ लक्ष्मीरूपाम् इमां कन्यां श्रीधररूपिणे वराय प्रदास्यामि” इति । कन्यायां लक्ष्मीं पार्वतीं वाणीं वा भावयन्ति । अपि च यत्र स्त्रीणां विषये समाजस्य गौरवं भवति तत्र देवा अपि नृत्यन्ति । अतः तासां प्रथमोपस्थापनं सर्वत्र भवति तथाहि- मातृदेवो भव । लक्ष्मीनारायणाभ्यां नमः उमामहेश्वराभ्यां नमः वाणीविधातृभ्यां नमः अरुन्धतीवसिष्ठाभ्यां नमः इत्यादि रूपेण । एवं च कन्यायाः कान्तिमत्वात् आत्मदीप्तिकर्षणत्वादिगुणगणत्वात् च महत्वं जगति प्रसारयामः ।