ஶ்ரீரங்கமஹாகுரு - 46 (Sriranga Mahaguru - 46)

ஶ்ரீகுருவின் கண்ணோட்டம் – 35

இறைவனுக்குஅவமதிப்பு
===========================================================

மூலம்: வரததேசிகாசார்யார் தமிழாக்கம்: வனஜா

  “இறைவன் எங்கும் நிறைந்தவன்.  அணு, புல் பூண்டு எங்கும் நிறைந்தவனென்று மறையோர்கள் கூறுகின்றனர். இவ்வாறிருக்கையில் ஒரு கல் அல்லது உலோகத்தில் செய்த சிலையில் உள்ளதாக கருதி அவனை பூஜிப்பது அவமதிப்பல்லவோ?”

     “இதில் இறைவனுக்கு என்ன அவமதிப்பு?”

         “எங்கும் நிறைந்த பரம்பொருளை நம்போன்று கால-தேசங்களுக்க்கு உட்படுத்தினால் அது அவரை அவமதிப்பதல்லவா?”

        “இறைவன் எங்கும் நிறைந்தவன் என்று கூறினீர்கள். எங்கெங்கும் உள்ளவன் கல்லிலும் உலோக விக்ரகங்களிலும் மட்டும் இல்லையா?”

            “இருக்கிறான். அங்கும் உள்ளான்.”

          “விக்ரகங்களை மட்டும் பூஜிப்பதில்லை. அவற்றினுள் இறை சக்தியை ப்ரதிஷ்டித்து  அவற்றின் மூலம் இறைவனை பூஜிப்பதை கண்டதில்லையா?”

         “கவனித்திருக்கிறேன். இறை சக்தியை  சேர்ப்பதால் என்ன பலன்?”

“மந்திர-தந்திரங்களால், நம்பிக்கயுடன் அங்கு இறை சக்தியை நன்றாக நிலைநாட்டினால் அங்கு இறைவனின்  சிறப்பான  சன்னிதி நிலைக்கிறது. அத்தகைய இடத்தில் பூஜை செய்வது சாதாரண பக்தருக்கும் எளிதாகிறது.”

“அங்கு இறைவனின் சக்தி நிறைந்துள்ளதை  நம்பாதவர் என்ன செய்ய வேண்டும்?”

       அவர்கள் இறை வழிபாட்டிற்கு என்று வேறு  வழிகளை நாடலாம். மந்திரம், ஜபம், வேண்டுதல் மற்றும் தியானம் போன்றவற்றை பின்பற்றலாம். அவர்கள் தம் தகுதிக்கேற்ப நம்பிக்கைக்குகந்த வேறு எந்த பயன்தரும் வழிபாட்டையாயினும் மேற்கொள்ளலாம். ஆனால்உருவ வழிபாடு செய்பவன் முட்டாள் என்று  கூறுவது  முட்டாள்தனம். இறைவனை அவமதிப்பதாகும்.

                

                        (அடுத்த வியாழனன்று தொடரும்)

ಕಲೆಯ ನೆಲೆ ಮತ್ತು ಬೆಲೆ (Kaleya nele mattu bele)

ಲೇಖಕರು: ತಾರೋಡಿ ಸುರೇಶ   

ಯಾವುದೇ ಪದಾರ್ಥವಾದರೂ ಅದರ ವಿಶಿಷ್ಟತೆ-ಲಕ್ಷಣಗಳ ಜ್ಞಾನವಿದ್ದರೆ ಅದು ಎಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಪತ್ತೆಹಚ್ಚಬಹುದು. ಅದರಂತೆಯೇ ಇರುವ ಹತ್ತು ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ತಂದಿಟ್ಟರೂ ತರತಮಜ್ಞಾನದಿಂದ ಗುರುತಿಸಬಹುದು. ಶ್ರೀರಂಗಮಹಾಗುರುಗಳು ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದು ಕಥೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು.

ಒಬ್ಬ ಹಸುವಿನಂತೆ ವೇಷಧರಿಸಿ, ಜನರಿಗೆ ಹಸುವಿನ ಆಟಗಳನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತಾ ಅದರಿಂದಲೇ ಜೀವನ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದ. ಈ ವೇಷ ಹಾಕುವುದರಲ್ಲಿ ಅವನಿಗೆ ವಿಶೇಶವಾದ ನೈಪುಣ್ಯವಿತ್ತು. ಹಸುವಿನ ತೊಗಲು ಹೊದ್ದುಕೊಂಡು, ಹಸುವಿನಂತೆಯೇ ಆಡಿ, ಅದನ್ನು ನೋಡಿ ಸಂತೋಷಗೊಂಡ ಜನರಿಂದ ಬರುವ ಹಣದಿಂದ ಜೀವನ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದ. ಇವನ ಖ್ಯಾತಿ ರಾಜನ ಆಸ್ಥಾನದವರೆಗೂ ಹೋಯಿತು. ರಾಜನ ಸಮ್ಮುಖದಲ್ಲಿ ಇವನ ಆಟದ ಏರ್ಪಾಟು ನಡೆಯಿತು. ಕಲಾಕಾರನು ಹಸುವಿನಂತೆಯೇ ಆಡಿ ತೋರಿಸಿದ. ನೋಡಿ ಎಲ್ಲರೂ ಸಂತೋಷಪಟ್ಟರು. ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಅಂತಸ್ತಿಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಉಂಗುರ, ಪದಕ, ಹಣ ಮೊದಲಾದುವುಗಳನ್ನು ಅವನೆಡೆಗೆಸೆದರು. ಆದರೆ ಅವನು ಅದೊಂದನ್ನೂ ಮುಟ್ಟಲಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ಅವರೆಲ್ಲರೂ ತಮ್ಮ ದರ್ಜೆಗನುಗುಣವಾಗಿ ಅವನಿಗೆ ಸಂಭಾವನೆಯನ್ನು ಕೊಟ್ಟರೇ ಹೊರತು, ಹಸುವಿನಲ್ಲಿಯ ವಿಶಿಷ್ಟತೆಯೇನು? ಹಸುವಿನಂತೆಯೇ ಇವನು ಅಭಿನಯಿಸಬಲ್ಲನೇ ಎಂಬುದನ್ನು ಗಮನಿಸಿ, ಕೊಟ್ಟ ಮೆಚ್ಚುಗೆಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ನಂತರ ಅಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದ ಹಳ್ಳಿಯ ಗೌಡನೊಬ್ಬ ನಿಜಕ್ಕೂ ಹಸುವಿನಂತೆ ಆಡುತ್ತಾನೆಯೇ ಏಂದು ಪರೀಕ್ಷಿಸಲು ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಕಲ್ಲನ್ನು ಅವನ ಮೈಗೆ ತಾಕುವಂತೆ ಎಸೆದ. ತಕ್ಷಣ ಆ ಕಲಾವಂತ ಆ ಕಲ್ಲು ತಗುಲಿದ ಜಾಗವಷ್ಟನ್ನು ಮಾತ್ರವೇ ಅಲುಗಿಸಿದ. ಆಗ ಆ ಗೌಡನಿಗೆ ತುಂಬಾ ಸಂತೋಷವಾಗಿ ಭೇಷ್ ಎಂದ. ತಾನು ಹೊದ್ದಿದ್ದ ಹರಿದ ಕಂಬಳಿಯನ್ನೇ ಮನಮೆಚ್ಚಿ ಕೊಟ್ಟುಬಿಟ್ಟ.

ಹಸುವಿನ ವೇಷ ಹಾಕಿದವನೂ ಬಲು ಸಂತೋಷದಿಂದ “ನೀನು ತಾನೇ ನನ್ನ ಕಲೆಯರಿತು ಗೌರವಿಸಿದೆ. ಇದೇ ನನಗೆ ನಿಜವಾದ ಬಹುಮಾನ” ಎಂದು ಆ ಹರಿದಿರುವ ಕಂಬಳಿಯನ್ನು ಮೊದಲು ಸ್ವೀಕರಿಸಿದ. ಆಗ ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಸಭಾಸದರು ಹರಿದ ಕಂಬಳಿಯೇ ನಿನಗೆ ಹೆಚ್ಚಾಯಿತೇ? ಎಂದು ಅವನ ಮೇಲೆ ಆಗ್ರಹ ತೋರಿದರು. ಆಗ ಕಲಾವಂತನು “ತಾವು ಕೋಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಾರದು. ಬಡವ ಎಂದು ತಾವೆಲ್ಲ ದಯೆ ತೋರಿಸಿದಿರಿ. ಆದರೆ ಅವು ನನ್ನ ಕಲೆಯನ್ನು ಗಮನಿಸಿ ಬಂದ ಮೆಚ್ಚುಗೆಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಈ ಗೌಡ ಹಸುವಿನಲ್ಲಿರುವ ವಿಶೇಷಾಂಶವನ್ನು ಬಲ್ಲವನಾದುದರಿಂದ, ಅದನ್ನು ತೋರಿಸಬಲ್ಲ ಆಳ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಇದೆಯೇ ಎಂಬುದನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸಿ, ಮೆಚ್ಚಿ ಬಹುಮಾನ ಕೊಟ್ಟ. ನಾನು ಕಲೆಗಾಗಿ ಬದುಕುವವನು. ಕಲೆಯನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿ ಬಂದ ಬಹುಮಾನವನ್ನು ಮೊದಲು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ.” ಎಂದು ಹೇಳಿ ಆನಂತರ ಉಳಿದವರು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದನ್ನೂ ತೆಗೆದುಕೊಂಡ.

ಹಸುವಿಗೆ ಕಲ್ಲೆಸೆದರೆ ಅಷ್ಟು ಜಾಗವನ್ನು ಮಾತ್ರ ಅದು ಅಲುಗಿಸುತ್ತದೆ. ಆ ಮರ್ಮವನ್ನು ಅರಿತು ಗೌಡ ಬೆಲೆಕೊಟ್ಟ. ಕಲೆ ನೆಲೆಯನ್ನು ಮುಟ್ಟಿಸಬೇಕು. ಅಂಶ ಅಂಶಿಯಲ್ಲಿ ಸೇರಬೇಕು.ಬೀಜವು ವಿಕಾಸಗೊಳ್ಳುವಾಗ ಎಲ್ಲೆಡೆಯಲ್ಲಿಯೂ ತನ್ನತನವನ್ನು ಅರಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಲೇ ಬರುವುದು. ಅಂಶಗಳಲ್ಲಿ ಅಂಶಿಯ ಧರ್ಮಗಳಿರುತ್ತವೆ.ಅವನ್ನು ಗುರುತಿಸುವ ಕಣ್ಣು ಬೇಕು. ನಮಗೆಲ್ಲಾ ಲಕ್ಷಣಜ್ಞಾನ ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದರೆ ಲಕ್ಷ್ಯವನ್ನು ಮುಟ್ಟಬಹುದು.

ಸೂಚನೆ:  28/11/2019 ರಂದು ಈ ಲೇಖನ ವಿಜಯವಾಣಿಯ ಮನೋಲ್ಲಾಸ ಅಂಕಣದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾಗಿದೆ.

ಸತ್ಸಂಕಲ್ಪ (Sathsankalpa)

ಲೇಖಕರು: ಶ್ರೀ. ಕೆ. ಎಲ್. ಮಧುಸೂಧನ.  

ಒಂದೂರಿನಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ನಿರ್ಗತಿಕನಾದ ಯುವಕನಿದ್ದನು ಹಾಗೂ ಭಿಕ್ಷೆಯಂದ ಜೀವನಸಾಗಿಸುತ್ತಿ ದ್ದನು. ಊರೂರಿಗೆ ಸಂಚರಿಸುತ್ತಿದ್ದನು. ಒಮ್ಮೆ ಅವನಿಗೆ ಅನಿರೀಕ್ಷಿತವಾಗಿ ಒಬ್ಬ ಪ್ರಸಿಧ್ಧ ಜ್ಯೋತಿಷಿಯ ಭೇಟಿಯಾಗಿ ತನ್ನ ‘ಕೈ’ ತೋರಿಸಿ ಭವಿಷ್ಯ ಹೇಳಬೇಕೆಂದು ಕೇಳಿಕೊಂಡನು. ಯುವಕನಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಸತ್ಸಂಸ್ಕಾರವಿತ್ತು.  ಜ್ಯೋತಿಷಿಯು ಆತನ ‘ಕೈ’ ನೋಡಿ ಗಾಬರಿಯಿಂದ ಮಾರನೆಯ ದಿನ ಬರಲು ಹೇಳಿದನು. ಯುವಕನಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಆಸೆ ಚಿಗುರೊಡೆಯತು. ರಾತ್ರಿ ಒಂದು ಪಾಳುಗುಡಿಯಲ್ಲಿ ಮಲಗಲುದ್ಯುಕ್ತನಾದನು. ಆದರೆ ನಿದ್ದೆ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಅದೊಂದು ವೈಭವದಿಂದ ಮೆರೆದ ಶಿವನ ದೇವಾಲಯವಾಗಿದ್ದಿತು.  ಹಾಗಾಗಿ ಇವನಿಗೆ ಶಿವನಲ್ಲಿ ಭಕ್ತಿಮೂಡಿ ತನಗೆ ಶಕ್ತಿ ಸಾಮರ್ಥ್ಯಗಳನ್ನು ಭಗವಂತನು ಕರುಣಿಸಿದರೆ ತಾನು ಆ ದೇವಾಲಯವನ್ನು ಜೀರ್ಣೋದ್ಧಾರ ಮಾಡುವುದಾಗಿ ಮನಸಿಸನಲ್ಲಿ ಸಂಕಲ್ಪಿಸಿದನು.

ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಅವನಿಗರಿವಿಲ್ಲದೆಯೇ ನಿದ್ದೆ ಆವರಿಸಿತು. ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿರಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದ ಹಾಗೇ ಭಯಂಕರವಾದ ಶಬ್ದವಾಯತು. ಗಾಬರಿಯಿಂದೆದ್ದು ನೋಡುತ್ತಾನೆ ಇವನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿಯೇ ಕಲ್ಲಿನ ಕಂಬವೊಂದು ಮುರಿದು ಬಿದ್ದಿದೆ. ಪ್ರಾಣಾಪಾಯದಿಂದ ಪಾರಾಗಿದ್ದಾನೆ.

ಎದ್ದು, ರಾತ್ರಿಯೆಲ್ಲಾ ಹೇಗೋ ಕಳೆದು ಬೆಳಿಗ್ಯೆ ಗ್ರಾಮದ ಕೆರೆಯಲ್ಲಿ ಶೌಚಾದಿ ಕಾರ್ಯ ಮುಗಿಸಿ ಜ್ಯೋತಿಷಿಯ ಬಳಿಸಾರಿದನು. ಇವನು ಬಂದಿದ್ದನ್ನು ನೋಡಿ ಜ್ಯೋತಿಷಿಯು ಆಶ್ಚರ್ಯದಿಂದ ಹಿಂದಿನ ದಿವಸ ಹೇಗೆ ಕಳೆದೆಯೆಂದು ಕೇಳಿದನು. ಆತನು ಯಥಾವತ್ತಾಗಿ ತಿಳಿಸಿದನು. ಆ ಜ್ಯೋತಿಷಿಯು ಯುವಕನಿಗೆ ಆತನ ಆಯಸ್ಸು ಹಿಂದಿನ ದಿನವೇ ಮುಗಿದಿತ್ತೆಂದು ಹೇಳುತ್ತಾನೆ. ನಿನ್ನ ಸತ್ಯಸಂಕಲ್ಪದಿಂದ ನಿನಗೆ ಭಗವಂತನು ಆಯಸ್ಸನ್ನು ಕರುಣಿಸಿದ್ದಾನೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ನೀನು ಪುರುಷಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡು, ದೈವಾನುಕೂಲವಾಗಿ ನಿನ್ನ ಅಸೆ ಈಡೇರುತ್ತದೆ ಎಂದನು. ಅವನು ಎಲ್ಲಾ ಭೋಗ ಭಾಗ್ಯಗಳನ್ನನುಭವಿಸಿ, ಧರ್ಮದಿಂದ ಜೀವನ ಸಾಗಿಸಿದನು..

ಪರಮಾತ್ಮನು ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನ ಅಧಿಪತಿಯಾಗಿ ಎಲ್ಲಾ ವ್ಯಾಪಾರಗಳಿಗೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿರುತ್ತಾನೆ. ಅವನ ನಿಯಮಕ್ಕೊಳಪಟ್ಟು ಒಳಗೆ ಮತ್ತು ಹೊರಗೆ ಶಕ್ತಿರೂಪವಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ದೇವತೆಗಳು ಶುಭಾಶುಭ ಫಲಗಳನ್ನು ನೀಡುತ್ತಾರೆ. ಒಳ್ಳೆಯ ಭಾವನೆಗಳಿದ್ದಾಗ ಸತ್ಫಲಗಳನ್ನೂ ದುಷ್ಟಾಲೋಚನೆ ಇದ್ದಾಗ ದುಷ್ಫಲವನ್ನು ನೀಡುತ್ತಾರೆ.ನಾವು ದೈವೀ ಶಕ್ತಿಗಳಿಗೆ ವಂಚಿಸಿ ಏನನ್ನೂ ಸಾಧಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಈ ಸತ್ಯವನ್ನು ನಾವು ಸದಾ ನೆನೆಪಿಡಬೇಕು. ಧರ್ಮ ಒಂದಿದ್ದರೆ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಇದ್ದಂತೆಯೇ. ಅದಿಲ್ಲವಾದರೆ ಏನೆಲ್ಲಾ ಇದ್ದರೂ ಎಲ್ಲವೂ ಶೂನ್ಯವೇ. ಈ ಮೇಲಿನ ಕಥೆಯಿಂದ ಯಾವುದೇ ಮನುಷ್ಯನು ತನ್ನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆಯ ನಿರ್ಧಾರವನ್ನು ಮಾಡಿದವನಾಗಿ ಧರ್ಮಮಯವಾದ ಬಾಳಾಟಕ್ಕಾಗಿ ಜೀವನವನ್ನು ಮುಡುಪಾಗಿಟ್ಟರೆ  ಅವನಿಗೆ ಎಲ್ಲಾ ಅನುಕೂಲವನ್ನು ದೈವವು ಒದಗಿಸಿಕೊಡುತ್ತದೆ.

ಇದು ಮಹರ್ಷಿ ಸಂಸೃತಿಯ ಜೀವನದ ಒಂದು ವಿಚಾರಧಾರೆ. ಅಂತಹ ಸ್ಫೂರ್ತಿಯನ್ನು ನೀಡಿದ ಶ್ರೀರಂಗ ಮಹಾಗುರುಗಳನ್ನು ಸ್ಮರಿಸುತ್ತಾ ಧರ್ಮವೊಂದಿದ್ದರೆ ಅರ್ಥಕಾಮಗಳು ತಾವಾಗಿಯೇ ಸಿದ್ಧಿಸುತ್ತವೆ ಹಾಗೂ ಜೀವನವನ್ನು ಬಂಧನದಿಂದ ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡಿ ಶಾಶ್ವತ ಶಾಂತಿ ಸೌಖ್ಯಾನಂದ ನೆಲೆಯಾದ ಮೋಕ್ಷದಲ್ಲಿಯೇ ನಿಲ್ಲಿಸುತ್ತದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ತಿಳಿಸುತ್ತಾ ಅತ್ತ ಕಡೆ ಭಾರತ ನಾಡಿನ ಜನರು ಸಾಗುವಂತಾಗಲಿ ಎಂದು ಅಶಿಸೋಣ.   

ಸೂಚನೆ:  27/11/2019 ರಂದು ಈ ಲೇಖನ ವಿಜಯವಾಣಿಯ ಮನೋಲ್ಲಾಸ ಅಂಕಣದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾಗಿದೆ.

ಭಾರತೀಯರ ಆಹಾರವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಷಡ್ರಸಗಳು (Bharatheeyara aahara vyavastheyalli shadrasagalu)

ಲೇಖಕರು: ತಾರೋಡಿ ಸುರೇಶ

ರಸವನ್ನು ರುಚಿ ಎಂದೂ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಸಾಹಿತ್ಯದಲ್ಲಿ ನವರಸಗಳ ಆಸ್ವಾದನೆ ಇದ್ದರೆ ಸೌಹಿತ್ಯವು(ಅಡುಗೆಯು) ಷಡ್ರಸಗಳಿಗೆ ವಿಷಯ. ಶ್ರೀರಂಗಮಹಾಗುರುಗಳು “ರಸಭರಿತವಾದ ಕಾವ್ಯ ಓದಿ ರಸಭರಿತವಾಗಿ ಊಟಮಾಡಿ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಒಳ್ಳೆಯ ಟೆಕ್ಷ್ಟ್-ಸಾಹಿತ್ಯ ಇರಲಿ, ಹಾಗೆಯೇ ಒಳ್ಳೆಯ ಟೇಸ್ಟ್- ಸೌಹಿತ್ಯ ಇರಲಿ” ಎನ್ನುತಿದ್ದರು.

ಆಧುನಿಕ ವೈದ್ಯಶಾಸ್ತ್ರವು ಟೇಸ್ಟ್ ಬಡ್ಸ್ ಎಂಬುದಾಗಿ ನಾಲ್ಕು ರುಚಿಕೇಂದ್ರಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸಿದೆ. ಭಾರತೀಯರು ಮಧುರ(ಸಿಹಿ), ಆಮ್ಲ(ಹುಳಿ), ಕಟು(ಕಾರ), ಲವಣ(ಉಪ್ಪು), ಕಷಾಯ(ಒಗರು), ತಿಕ್ತ(ಕಹಿ) ಎಂಬ ಆರು ರಸಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸಿ, ತಮ್ಮ ಆಹಾರವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ.

ರಸಗಳ ಬಗ್ಗೆ ರುಚಿ ಎಂಬಷ್ಟೇ ಪರಿಚಯವನ್ನು ನಾವು ಇಂದಿನ ಆಹಾರತಜ್ಞರಲ್ಲಿ ಕಾಣುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ಮಹರ್ಷಿಗಳಲ್ಲಿ ರಸದ ಚಿಂತನೆಯು ಭೂ-ಸಗ್ಗಗಳನ್ನು ವ್ಯಾಪಿಸಿದೆ.
ರಸವು ದ್ರವ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಗ್ರಹಿತವಾಗಿರುವುದು. ಈ ದ್ರವ್ಯಕ್ಕೆ ರಸಗಳು ಬಂದದ್ದಾದರೂ ಹೇಗೆ? ಹೀಗೆ ರಸದ ಮೂಲವನ್ನು ಅರಸುತ್ತಾ ಜ್ಞಾನಿಗಳ ಅನ್ವೇಷಣೆ ಆಹಾರದ ಪರರೂಪವಾದ ಪರಬ್ರಹ್ಮವಸ್ತುವಿನವರೆಗೂ ಸಾಗಿತು. ಅಲ್ಲಿ ಪರಬ್ರಹ್ಮನನ್ನೂ ಅವರು ಮೊಟ್ಟಮೊದಲನೆಯ ಮತ್ತು ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಇನ್ನೆಲ್ಲೂ ಕಾಣಸಿಗದ ಆಸ್ವಾದನೆಯ ರಸರೂಪಿಯನ್ನಾಗಿ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಂಡರು. ಭಗವಂತನೇ ರಸರೂಪಿಯು. ಎಲ್ಲ ರಸಗಳಿಗೂ ಬೀಜಭೂತನಾದವನು ಎಂದು ಅರಿತು “ ರಸೋ ವೈ ಸಃ” ಎಂಬುದಾಗಿ ಅವನನ್ನು ಕರೆದು ನಮಿಸಿದರು. ಅವನತನ ಇದ್ದರೆ ಮಾತ್ರ ಆನಂದವನ್ನು ಜೀವಿಯು ಅನುಭವಿಸಬಲ್ಲುದು ಎಂಬುದನ್ನು ಸಂದೇಹಕ್ಕೆಡೆಯಿಲ್ಲದೆ ಅರಿತರು. ‘ಪರಮಾತ್ಮನೇ ಸರ್ವ ರಸಾಶ್ರಯನು, ಎಲ್ಲ ರಸಗಳ ತವರುಮನೆ, ಅವನೇ ರಸ’ ಎಂದು ಸಾರಿದರು.
ಮುಂದೆ ಪರಮಾತ್ಮನೇ ತನ್ನನ್ನು ಪುರುಷಪ್ರಕೃತಿ ರೂಪಗಳಾಗಿಯೂ, ಅನ್ಯಾನ್ಯ ದೇವತಾಶಕ್ತಿಗಳಾಗಿಯೂ ಬೆಳೆಸಿಕೊಂಡನು. ಅದರಲ್ಲಿ ಅಗ್ನಿದೇವತೆಯಿಂದ ಮೂರು ಆಗ್ನಿಪ್ರಧಾನರಸಗಳಾದ ಕಟು, ಹುಳಿ ಮತ್ತು ಲವಣರಸಗಳೂ ಸೋಮದೇವತೆಯಿಂದ ಮಧುರ-ತಿಕ್ತ-ಕಷಾಯಗಳೆಂಬ ಸೌಮ್ಯರಸಗಳೂ ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡವು. ಸ್ಥೂಲವಿಶ್ವದಲ್ಲಿ ಇವು ದ್ರವ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಆಶ್ರಯ ಪಡೆಯುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಗಳ ವಿವರಗಳೂ ಆರ್ಷಸಾಹಿತ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಲಭ್ಯವಿದೆ.

ಆದ್ದರಿಂದ ನಮ್ಮ ಜೀವನದ ಪ್ರತಿ ಹೆಜ್ಜೆಯಲ್ಲಿಯೂ ದ್ರವ್ಯಗಳನ್ನಾಶ್ರಯಿಸಿ ಬಾಳುವಾಗ ಷಡ್ರಸಗಳ ಪಾತ್ರವಿದೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಒಂದು ಮಿಡಿಮಾವಿನಿಂದ ಹಿಡಿಗಾತ್ರದ ಹಣ್ಣಾಗುವವರೆಗೆ, ಮಿಡಿಯಲ್ಲಿ ಕೊಂಚ ಕಹಿ, ನಂತರ ಸ್ವಲ್ಪ ಒಗಚು, ಹುಳಿ, ಅತ್ಯಲ್ಪಪ್ರಮಾಣದ ಲವಣ ಕಟುಗಳು ಹೀಗೆ ಷಡ್ರಸಗಳ ಪಾತ್ರಗಳನ್ನು ಕಾಣುತ್ತೇವೆ.ಆದರೆ ಕಟ್ಟಕಡೆಯಲ್ಲಿ ಮಧುರರಸ. ಇಂತಹ ಅನೇಕ ಉದಾಹರಣೆಗಳನ್ನು ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷ ತೋರಿಸಿ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಶ್ರೀರಂಗಮಹಾಗುರುಗಳು ಮನಗಾಣಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.

ಹಾಗೆಯೇ ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಯಾದ ಮಾನವನು ಅರಿತು ರಸಗಳನ್ನು ತನ್ನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಯೋಜಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಪ್ರಕೃತಿ-ಕಾಲ-ದೇಶ-ವಯಸ್ಸು ಇವುಗಳೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಗಮನಿಸಿ ಸೂಕ್ತ ರಸಗಳನ್ನು ಕೊಡಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಹೀಗೆ ಪರಬ್ರಹ್ಮಮೂಲದಿಂದ ವಿಕಾಸಗೊಂಡ ಜೀವವು, ಆ ಮೂಲದಿಂದಲೇ ವಿಸ್ತಾರಗೊಂಡ ರಸಗಳನ್ನು ವೈಜ್ಞಾನಿಕವಾಗಿ ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡಾಗ ಪುನಃ ರಸರೂಪಿಯಾದ ತನ್ನ ನೆಲೆಯನ್ನು ಸೇರಬಹುದು ಎಂಬ ವಿಜ್ಞಾನವನ್ನು ಮಹರ್ಷಿಗಳ ರಸಮೀಮಾಂಸೆಯಲ್ಲಿ ಗಮನಿಸಬಹುದು.

ಸೂಚನೆ: 23/11/2019 ರಂದು ಈ ಲೇಖನ ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾಗಿದೆ.

ஶ்ரீரங்கமஹாகுரு - 45 (Sriranga Mahaguru - 45)

ஶ்ரீகுருவின் கண்ணோட்டம் – 34

இறைவனின் படைப்பு எவ்வாறு (லீலை)விளையாட்டாகும்?
===========================================================

மூலம்: வரததேசிகாசார்யார் தமிழாக்கம்: வனஜா

ஆசார்யபாதராயணர் பிரம்ம ஞானிகளில் முதன்மையானவர். சிறந்த பக்தர். மற்றும் மேதாவியான சிறந்த ஆசான். அவருடைய  சமயோசிதமான உபதேசங்களால் சீடர்களில் சிறந்தவரான ஜைமினி முனிவரின் உள்ளத்திருந்த அநேக ஐயங்கள் நீங்கியிருந்தன. அதிலும் ’இறைவன் எல்லோரிடத்தும் சமமானவன், பாகுபாடற்றவன், கருணையே  உருவானவன்’ என்பது குறித்த ஐயம் நீங்கி மிகவும் அமைதி பெற்றார். இறைவன் உயிர்களுக்கு உடலை அளித்து அவைகளை காத்து முடிவில்  தன்னுடன் ஐக்கியப்படுத்தி கொள்வதும்கூட அவனின் கருணையின் விரிவாக்கமே என்பதை அவர் நன்கு உணர்ந்திருந்தார். ஆயின் படைப்பை பற்றிய ஒரு பெரிய வினா அவரது மனதை அரித்துக்கொண்டிருந்தது. அதனை அவர் தம் குருவின் முன்னிட்டார்.

ஜைமினி: படைத்தல், காத்தல், அழித்தல் என்பது இறைவனின் பொம்மையாட்டம் போன்றது  என கற்றறிந்த சிலர் கூறுகின்றனர். இதுசரியா? சரியென்றால் "பூனைக்கு கொண்டாட்டம், எலிக்கு திண்டாட்டம்" என்பது போன்ற  இத்தகைய விளையாட்டை அவன் ஏன் ஆட வேண்டும்? இவ்வாறு செய்பவன் இரக்கமற்றவன் மட்டுமன்றி அச்சமூட்டும் ப்ரபுவுமல்லவா? இத்தகையவனை கருணை உள்ளவன் என்று எவ்வாறு  அழைப்பது?

பாதராயணர்: படைப்பு முதலானவை அவனது விளையாட்டு என்று சான்றோர் உரைக்கின்றனர். இங்கு விளையாட்டென்றால் அனைவரையும் துன்புறுத்தும் விளையாட்டல்ல. எல்லாம் அடைந்துள்ள இறைவனுக்கு விளையாடும் ஒரு ஆசை மட்டும் மீதமுள்ளதோ? அவ்வாறு ஆடுவதாயினும்  உயிரினங்களை  துன்புறுத்தும் விளையாட்டையா இரக்கம்மிக்க  இறைவன் ஆடுவான்? 

            அவ்வாறெனில் அவன் விளையாட்டென்பது என்ன? உலகில் விளையாட்டென்பது கடினமானதல்ல. மிகுந்த மகிழ்ச்சியுடன் சிரமமின்றி மக்கள் உலகில் விளையாடுகின்றனர். அவ்வாறே படைப்பு முதலியவற்றை  அவன் எந்த சிரமமுமின்றி  எளிதாக,  தான் நினைத்த மாத்திரத்தில்  நிறைவேற்றுகிறான்.  இதுவே அவன் இயல்பாகவும் உள்ளது. இதையே அவன் (லீலை)விளையாட்டென்று அழைக்கிறோம்.

                         (அடுத்த வியாழனன்று தொடரும்)

Jaatakarma Samskaara for a New-Born Baby - 2

Kannada Article by: Tarodi Suresha

English Rendering by: Padmini Shrinivasan

In the previous article a brief overview of the Jaatakarma Samskaara was given. It is a Samskaara to be performed on a just-born baby. Let us now consider the ritualistic process.

Ritual

Immediately after hearing the news of birth, Shaastras stipulate a bath in a big river along with the clothes worn. Normally bathing at night is forbidden. In this case irrespective of the time of the day a bath is compulsory. Bathing should be done facing north in cold water. Sriranga Mahaaguru had mentioned that cold water is conducive, keeping in view the results. Special changes in the father’s body due to the happiness associated with the birth of a child, offsets all problems associated with a cold water bath taken at night. He had also mentioned that personally the father benefits. He clears his baggage of Pitru Runa (indebtedness to ancestors). Benefits get supplemented by good faith coupled with a feeling of being fortunate. If a river bath is not possible, water to which gold and Tulasi (basil leaves) are added can be used for bath. Adding these two materials to water makes it holy. In daytime, bathing is to be performed in the presence of sunlight and a lamp, while at night it is to be performed in the presence of fire. The father gets deliverance from Pitru Runa. Loss of the debt baggage makes him eligible for higher attainments.  A bath facing north at this time adds to his attainments. Even in mundane matters, after clearing a loan, the practice of taking bath with clothes on, is in vogue.  A question may arise here – what is the need for a bath when the Runa is already cleared through the birth of a son? This is to ensure that the memory of the indebtedness gets erased completely by removing even traces of the Runa.

Later Naandi Shraaddha using gold has to be performed. “Nandyante Devaah Pitarascha Anena Iti Naandi”. This Naandi is intended to satisfy Pitrus as well as Devas and hence it is an auspicious ritual. Joy in worldly life and in spiritual domain gets enhanced.  It is also called an elevating ceremony and a ceremony for progress. As per a few traditions, the baby is also given a bath after the Naandi Shraaddha.  If the child has difficulty bathing in water, equivalent results can be obtained if holy water is sprinkled with a bunch of Darbha grass. The many varieties of a purifying bath are: A bath by immersion in water (Vaaruna snaana); bath through wind from the dust raised by the cow’s feet (Vaayuvya-snaana); a bath with fire by smearing the body with ash (Agnaeya-snaana); holy bath through sunshine and rain (Varshaa-snaana); bath by sprinkling water made sacred with the chants of hymns (Mantra-snaana), ‘bath’ through meditating on god (Maanasa-snaana).  

Practical aspects along with their Vijnaana will be discussed in the next article.

Note: The Kannada version of this article can be viewed at AYVM blogs

தாமரை ஏன் இறைவனுக்கு அடைமொழி ? (Thamarai en iraivannuku ataimoli?)

மூலம் : வித்வான்  நரசிம்ஹ பட் 

தமிழாக்கம் :  திருமதி  ஜானகி

சம்ஸ்கிருத மொழியில் தாமரை என்ற சொல்லிற்கு பல இணைந்த சொற்கள் உண்டு. சம்ஸ்கிருத அகராதியான அமரகோசத்தின்படி அவை 16 - பும்சி, பத்மம், நளினம், அரவிந்தம், மஹோத்பலம், சஹஸ்ர பத்மம், கமலம், சதபத்ரம்,  குஶேஶயம், பங்கேருஹம், தாமரசம், சாரசம், சரஸீருஹம், பிஸப்ரஸூனம், ராஜீவ புஷ்கரம், அம்போருஹம் எனப்படும். கமலநயன, அரவிந்தலோசன, ராஜீவலோசன முதலிய தாமரையின் ஒத்தசொற்களை உபயோகிக்கும் உவமானங்களை  காண்கிறோம்.

           இறைவனை எவ்விடத்தும் ஏன் தாமரையின் ஒத்தசொற்களை கொண்டு வர்ணிக்கிறார்கள்? இதில் லௌகிகம் அல்லது ஆன்மீகம் சார்ந்த கண்ணோட்டம் ஏதாவது உள்ளதா? அது எந்த அளவு வியாபித்துள்ளது என ஶ்ரீரங்க மஹா குருவிடம் அவருடைய சீடர் ஒருவர் வினவ அவர் அளித்த விளக்கம் மிகவும் ஆச்சரியகரமாகவும் மனதிற்கு உகந்ததாகவும் உள்ளது.

தாமரை உதாரணம்

            முதன் முதலில் உதாரணத்தின் உபயோகம் எங்கே என்பதை காண்போம்.  இரு பொருட்கள் உள்ளன என்று வைத்துக்கொள்வோம். அவற்றில் ஒன்று ஏற்கனவே அறிந்தது. மற்றொன்று அறியாதது.  இரண்டிலும் சில பண்புகளே பொதுவாக காணப்படும். அறிந்தவற்றின் பண்புகளை கொண்டு அறியாததை நாம் புரிந்து கொள்ள முடியும். ‘அதைப்போல இது’ எனும் அறிவு ஏற்படுகிறது. சாஸ்திரத்தில் இதுவே ‘உபமான ப்ரமாணம்’ அல்லது ‘உபமா அலங்காரம்’ என கூறப்படுகிறது. எப்பொருள் வர்ணிக்கப்படுகிறதோ அது உபமேயம் எனவும் எதைக் கொண்டு வர்ணிக்கப்படுகிறதோ அது உபமானம் என்றும் வழங்குகிறது. இவ்விரண்டிலும் உள்ள பொது பண்பானது ’சாதாரண-தர்மம்’ எனப்படுகிறது. எவ்வாறெனின் "ராமோ ராஜீவ லோசன:" இவ்விடம் ராமனின் கண்கள் தாமரைக்கு ஒப்பிடப் பட்டுள்ளன. தாமரையானது எவ்வாறு நம் மனதை அபகரிக்கிறதோ அவ்வாறே ராமனும் அவனுடைய கண்களும் நம் மனதை கொள்ளை கொள்கின்றன.

     ஶ்ரீ ஶ்ரீரங்க மஹா குரு அளித்த விளக்கத்தின் சுருக்கம்.

  "ஆபோ நாரா இதி ப்ரோக்தா:" என்பதில் நாரா என்றால் நீர் என்று பொருள். ‘நாராயண’ என்றால் யாருக்கு நீர் படுக்கையோ அல்லது யாருக்கு அடைக்கலமோ அப்பேர்பட்டவன் என்று பொருள். தாமரையின் பிறப்பிடம் தண்ணீர். அதனால் அதற்கு ஜலஜா, நீரஜா, அம்புஜா என பல பெயர்களுண்டு. தண்ணீரிலேயே பிறந்து வளர்ந்த தாமரை நாராயணனுக்கு உடன்பிறப்பாகிறது. ஆகையினால் தாமரையை இறைவனுக்கு அடைமொழியாக அல்லது உதாரணமாக பயன்படுத்துவது இயல்பாக உள்ளது.

  படைப்பின் மூலம் தாமரை

 படைக்கும் கடவுளான பிரம்மனும் நாராயணனின் தொப்புள்கமலத்தில் தோன்றியவன். ஆகையினாலே பிரம்மனை 'கமலோத்பவன்'  (தாமரையில் தோன்றியவன்) என அழைக்கின்றனர். ஆகையால் படைப்பின் மூலம் தாமரையே ஆகும். லட்சுமியின் பெயர்கள் கமலா, பத்மா என்பன.

"பத்மப்ரியே பத்மினி பத்ம ஹஸ்தே பத்மாலயே பத்ம தலாயதாக்ஷி |

விஶ்வப்ரியே விஷ்ணு மனோனுகூலே த்வத் பாத பத்மம் மயி ஸன்னிதத்ஸ்வ" || எனும்படி அவளுடைய இருக்கை, திருமுகம், கை, கால் அனைத்தும் தாமரையே ஆகின்றன. மனைவியே தாமரையைப் போன்றுள்ளதால் அவளுடைய நாயகனான நாராயணனும் அவளுக்கு ஏற்றவனாக இருக்கவேண்டுமன்றோ? ஆகையினால் நாராயணனையும் தாமரை போன்ற கைகள், பாதங்கள் மற்றும் கண்களை உடையவனாக கூறுவதும் வழக்கத்தில் உள்ளது. எத்துணை அழகான விளக்கம்!!!

           யோகிகள் தம்முள் மூலாதாரம் முதலிய சக்கரங்களை தாமரையின் வடிவில் காண்கிறார்கள் என கூறப்படுகிறது. "சஹஸ்ராரே மஹாபத்மே சிவேன ஸஹ மோததே (விஷ்ணுநா ஸஹ மோததே)”  இது ரிஷிகளின் தாமரை மலரை பற்றிய அலௌகிகமான கண்ணோட்டம்.  உலக வழக்கிலும் தாமரைக்கு  இதே அளவில் முக்கியத்துவம் உண்டு. இயற்கையிலையே தாமரை மலர் மென்மையாகவும் நறுமணத்துடனும் நல்ல வண்ணத்துடனும் மனதை அபகரிப்பதாகவும் உள்ளது. ஆயர்வேதத்திலும் இதன் மருத்துவ குணங்கள் மிகவும் கொண்டாடப்படுகிறது. இறைவனை மலர்களை கொண்டு பூஜிக்கும் போது அதில் தாமரை முதன்மையானது. தாமரை இறைவனுக்கு மிகவும் விருப்பமான மலர். இவை அனைத்தையும் கருத்தில் கொண்டு பாரததேச அரசாங்கமும் இதையே தேசிய மலராக தேர்வு செய்துள்ளது. இவ்வாறு  தாமரைக்கு படைப்பு முதற்கொண்டு இன்று மட்டுமன்றி சூரிய சந்திரர் இருக்கும் காலம்வரை மேன்மை உண்டு.

குறிப்பு : இக்கட்டுரையின் ஸம்ஸ்க்ருத மூலம் AYVM blogs ல் காணலாம்

ಆಹಾರದಲ್ಲಿ ದೇವತೆಗಳ ಉಪಾಸನೆ (Aaharadalli devathegala upasane)

ಲೇಖಕರು: ತಾರೋಡಿ ಸುರೇಶ

ಅನ್ನದ ಮೂಲವು ಪರಬ್ರಹ್ಮವಸ್ತುವೇ ಆಗಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ನೋಡಿದೆವು. ಅದರ ಸಮಗ್ರ ಪರಿಚಯವುಳ್ಳ ಜ್ಞಾನಿಗಳು ಪರಬ್ರಹ್ಮವಸ್ತು ಅನಂತವಾದ ಸೃಷ್ಟಿಗೆ ಕಾರಣವಾದ ವಿಧಾನವನ್ನೂ ವರ್ಣಿಸಿದ್ದಾರೆ. ತನ್ನನ್ನೇ ಪ್ರಕೃತಿ ಪುರುಷ ಎಂಬುದಾಗಿ ಎರಡಾಗಿ ವಿಭಾಗಿಸಿಗೊಂಡು ಮುಂದೆ ಮಹತ್ತತ್ವರೂಪದಲ್ಲಿ ತನ್ನನ್ನು ಅರಳಿಸಿಕೊಂಡಿತು. ಮಹತ್ತತ್ವದ ಮೂಲಕವೇ ಸಮಸ್ತವಿಶ್ವದ ಸೃಷ್ಟಿಯನ್ನು ಮಾಡಿತು. ಹೀಗೆ ಸೃಷ್ಟಿವಿಸ್ತಾರಕ್ಕೆ ಆಧಾರವಾದ ಮಹತ್ತತ್ವವೇ ಅನ್ನದ ವಿಸ್ತಾರಕ್ಕೂ ಆಶ್ರಯವಾಯಿತು. ಆದ್ದರಿಂದಲೇ ಇದರ ಪರಿಚಯವುಳ್ಳ ಮಹರ್ಶಿಗಳು “ಮಹ ಇತ್ಯನ್ನಂ” ಎಂಬುದಾಗಿ ಇದು ಅನ್ನದ ಎರಡನೆಯ ಹಂತ ಎಂದು ಸಾರಿದರು.

ಮುಂದೆ ಆತ್ಮಕ್ಷೇತ್ರದಿಂದ ಪರಬ್ರಹ್ಮವಸ್ತುವು ಬಗೆಬಗೆಯ ದೇವತೆಗಳಾಗಿ ವಿಕಾಸಗೊಂಡಿತು. ಆದ್ದರಿಂದಲೇ ಅನ್ನಕ್ಕೆ ಅಧಿದೇವತೆಯಾಗಿ ಪ್ರಜಾಪತಿ ಎಂಬ ದೇವತೆಯನ್ನು ಗುರುತಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ಈ ದೇವತಾಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಅನ್ನಪ್ರದರೆಂದು, ಮಹರ್ಷಿಸಂಸ್ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಕೆಲವು ದೇವತೆಗಳು ಪೂಜೆಯನ್ನು ಕೈಗೊಳ್ಳುತ್ತಿವೆ. ಉದಾಹರಣೆಯಾಗಿ ಅನ್ನಪೂರ್ಣಾ, ಧಾನ್ಯಲಕ್ಷ್ಮಿಯರನ್ನೂ ಅನ್ನಾಧಿದೇವತೆಗಳೆಂದು ಗುರುತಿಸಿದ್ದಾರೆ.

ಶ್ರೀಶಂಕರಭಗವತ್ಪಾದರು ಅನ್ನಪೂರ್ಣೆಯನ್ನು ಆನ್ನಪೂರ್ಣೇ ಸದಾಪೂರ್ಣೇ ಶಂಕರಪ್ರಾಣವಲ್ಲಭೇ! ಜ್ಞಾನವೈರಾಗ್ಯ(ಸೌಭಾಗ್ಯ) ಸಿದ್ಧ್ಯರ್ಥಂ ಭಿಕ್ಷಾಂ ದೇಹಿ ಚ ಪಾರ್ವತಿ!!. ಎಂದು ಸ್ತುತಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಜ್ಞಾನವೆಂದರೆ ಜೀವಿಗಳ ಸಹಜಧ್ಯೇಯವಾದ ಪರಮಾತ್ಮಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರ. ಅದಕ್ಕೆ ಸೋಪಾನದಂತಿರುವ ವೈರಾಗ್ಯ ಎಲ್ಲನನ್ನು ಅರ್ಥಹೀನವಾಗಿ ದೂರತಳ್ಳುವ ಪ್ರವೃತ್ತಿಯಲ್ಲ. ಪರಮಾತ್ಮಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರಕ್ಕೆ ವಿರೋಧವಾದ ರಾಗದ್ವೇಷಗಳಿಗೆ ಅಂಟಬಾರದು. ನಿದ್ರೆಯನ್ನು ಬಯಸುವವನು ಅದಕ್ಕೆ ವಿರೋಧವಾದದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಬಿಡಬೇಕು.ತನ್ನ ಹೆಂಡತಿ ಮಕ್ಕಳನ್ನೂ ಎಲ್ಲವನ್ನು ಬಿಟ್ಟೇ ಹೋಗಬೇಕು.ಈ ಎಲ್ಲದರ ಸಂಗವನ್ನು ತೊರೆಯುವುದೇ ನಿದ್ರೆಗೆ ಬೇಕಾದ ವೈರಾಗ್ಯ ಎಂದು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಪರಿಚಯವುಳ್ಳ ನಿದ್ರೆಯ ಉದಾಹರಣೆಯಿಂದ ವಿಷಯವನ್ನು ಶ್ರೀರಂಗಮಹಾಗುರುಗಳು ಮನಗಾಣಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.

ಇಲ್ಲಿ ಜಗನ್ಮಾತೆಯಲ್ಲಿ ಸೌಭಾಗ್ಯವನ್ನು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುವುದೂ ಸರಿಯಾಗಿಯೇ ಇದೆ. ಸೌಭಾಗ್ಯ ವೈರಾಗ್ಯಗಳು ಪರಸ್ಪರ ವಿರುದ್ಧವಲ್ಲ. ಜ್ಞಾನವೇ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಪಡೆಯಬೇಕಾದ ಮಹಾಭಾಗ್ಯ. ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಧನ-ಧಾನ್ಯ ಮೊದಲಾದ ಸೌಭಾಗ್ಯಗಳು.

ಧಾನ್ಯಲಕ್ಷ್ಮಿಯು ವೈಷ್ಣವೀಶಕ್ತಿಯಾದ ಮಹಾಕ್ಷ್ಮಿಯ ಒಂದು ರೂಪವೇ. ಲಕ್ಷ್ಮಿ ಎಂದರೆ ಭಗವಂತನ ಲಕ್ಷ್ಮ-ಗುರುತುಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದವಳು ಎಂದರ್ಥ. ಅವಳನ್ನು  “ಭುಕ್ತಿ-ಮುಕ್ತಿ ಪ್ರದಾಯಿನೀ” ಎಂದು ವರ್ಣಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಕೇವಲ ಭುಕ್ತಿಯಾಗದೆ ಮುಕ್ತಿಯೂ ಬೇಕು. ಲಕ್ಷ್ಮೀ, ಪಾರ್ವತೀ ಇವರೆಲ್ಲರೂ ಪ್ರಕೃತಿಮಾತೆಯ ವಿವಿಧ ರೂಪಗಳೇ. ನಾರಾಯಣನೊಡನೆ ಲಕ್ಷ್ಮಿಯಾಗಿಯೂ, ಶಿವನೊಡನೇ ಶಕ್ತಿಯಾಗಿಯೂ ರಮಿಸುವ, ಮತ್ತು ಅವರ ಆಶಯವನ್ನು ವಿಸ್ತರಿಸುವ ಮಹಾದೇವತೆಗಳಿವರು. ಆಯಾ ಕಾರ್ಯಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಉಚಿತ ನಾಮರೂಪಗಳನ್ನು ಧರಿಸುತ್ತಾರೆ ಅಷ್ಟೆ.
ಆಹಾರದ ಸ್ಥೂಲರೂಪ, ಅದರ ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾದ ದೇವತಾರೂಪ ಮತ್ತು ಪರಸ್ತರದಲ್ಲಿನ ಪರಬ್ರಹ್ಮರೂಪ ಹೀಗೆ ಮೂರೂ ಹಂತಗಳನ್ನು ಜ್ಞಾನಿಗಳು ಗಮನಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಇನ್ನು ಅನ್ನಸೇವನೆಯ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಋಷಿಗಳ ವಿಜ್ಞಾನವನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ವಿಶದವಾಗಿ ನೋಡೋಣವಂತೆ.

ಸೂಚನೆ: 05/11/2019 ರಂದು ಈ ಲೇಖನ ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾಗಿದೆ. 

ஶ்ரீரங்கமஹாகுரு - 44 (Sriranga Mahaguru - 44)

ஶ்ரீகுருவின் கண்ணோட்டம் – 33

நூறாண்டு நிறைந்த வாழ்க்கை

===========================================================

மூலம்: வரததேசிகாசார்யார் தமிழாக்கம்: ஜானகி

  “நூறாண்டு காலம் நிறைந்த பெறுவாழ்வு பெற்றவர் தாங்கள். மனமார்ந்த வணக்கங்கள்” என வயது 

முதிர்ந்தவர்க்கு புகழாரம் சூட்டுவதுண்டு. இதைக் கேட்டு அவர்கள் மகிழ்வதுமுண்டு.

 ஆனால் நூறு ஆண்டு உயிர் வாழ்வதால் மட்டுமே அது நிறைவான வாழ்கை 

ஆகாது. ஓக் எனும் மரம் ஆயிரம் ஆண்டுகள் 

வாழ்கிறது. ஆனால் இறுதியில் வெறும் 

மரத்துண்டுகளாக விழுவதே அதன் கதி. லில்லி 

எனப்படும்  மலரானது ஒருநாள் மட்டுமே 

வாழ்ந்தாலும் அது தன்னுடைய நறுமணத்தை 

எங்கெங்கும் பரப்பி எவ்விடத்தும் மகிழ்ச்சயை 

நிரப்புகிறது. ஆகையினால் அதனுடைய 

வாழ்க்கையே அர்த்தமுள்ளது என  ஓர் கவி 

கூறுகிறார்.

 ஸ்ரீஆதிசங்கரர், சுவாமி விவேகானந்தர் போன்ற மகான்கள் 40 வயதிற்கும் 

உட்பட்டுமட்டுமே இப்பூவுலகை அலங்கரித்தனர்.

ஆயினும்அவர்களதுவாழ்கை  நிறைந்த வாழ்கை 

என்று ஞானிகள் நிரூபிக்கிறார்கள். இதற்கு 

காரணம் என்ன?

   எவ்விடத்தும் நிறைந்து இருப்பவன் பரம்பொருள், 

பரமாத்மா. “ஓம் பூர்ணமத: பூர்ணம்” .அவன் ஒருவனே நிறைவானவன். அவனிடத்து ஒன்றுப்பட்ட 

வாழ்க்கை ஒருநாளே ஆயினும் அது முழுமையானது(பூர்ணஜீவனம்). முழுமையை அடையும் 

குறிக்கோளுடன் கூடி அதனை அடைந்த 

முழுமையான வாழ்க்கை அது. மேற்கூறிய 

மகான்கள் இவ்வகையான முழுமையான 

வாழ்க்கையை வாழ்ந்தவர்கள். முழுமையை 

அனுபவித்து இன்னும் பலஆண்டுகள் வாழ்ந்த 

மகான்களுமுண்டு. இவர்களும் முழுமையாக 

வாழ்ந்தவர்களே.360டிகிரிகோணத்துடன் 

கூடியிருப்பது ஒரு வட்டத்தின் அமைப்பு. அந்த 

அமைப்பு இருந்தால் அது பெரியதாயினும் 

சிறியதாயினும் வட்டமே.

        தர்மம், அர்த்தம், காமம் ,மோட்சம் (அறம், பொருள், இன்பம், வீடு) எனும் நான்கும் வாழ்க்கையில் 

அடையப்பட வேண்டிய உயர்ந்த லட்சியங்கள்.

இவை அனைத்தையும் இணக்கமாகவும் 

முழுமையாகவும் அனுபவித்தவர்கள்  இல்லற வாழ்க்கையை கடைபிடித்தவர்களே ஆயினும் 

முழுமையான வாழ்க்கை வாழ்ந்தவர்களே. 

உதாரணத்திற்கு ஸ்ரீராமன், ஸ்ரீகிருஷ்ணன், ஜனக மகாராஜா, தர்மராஜா முதலியவர்கள். “வாழ்வில் ஒளியை(ஜோதி) கண்டு உலகிற்கும் ஒளி பரப்பியவர்களின் வாழ்க்கையே பூரணமானது” என ஸ்ரீரங்கமஹாகுரு விளக்கம் அளித்துள்ளார்.

ஶ்ரீரங்கமஹாகுரு - 43 (Sriranga Mahaguru - 43)

ஶ்ரீகுருவின் கண்ணோட்டம் – 32

செய்கைகேற்ற பயனை அனுபவி

===========================================================

மூலம்: வரததேசிகாசார்யார் தமிழாக்கம்: ஜானகி

நற்செயல்கள் நற்பயனையும் தீயசெயல்கள் தீயபயனையும் வழங்குகின்றன என கர்மசித்தாந்தம் உரைக்கின்றது. அனைத்து ஞானிகளும் இதையே உபதேசிக்கின்றனர். ஆயினும் இதற்கு நேர்மாறான பல நிகழ்வுகளை நாம் உலகில் காண்கிறோம்.

         நேர்மை, கருணையோடு பிறர்க்கு உதவும் நல்லோர்கள் துன்பப்படுவதையும், தீயவரும், கபடமானவர்களும், தந்திரக்காரர்களும்  உலகில் நற்பெயரும், புகழும், மதிப்பும் பெற்று ஆனந்தப்படுவதையும் காண்கிறோம். கர்மசித்தாந்தம் உண்மையாகில்  இப்பலன்கள் எவ்வாறு ஏற்படும்? எனும் வினா எழுகிறது. இதற்கு பதில் அளிக்க வேண்டுமென்றால் முன்பின் யோசித்து பேசும் விவேகம் வேண்டும். ஓர் உதாரணத்தின் மூலம் இதை தெளிவாக்கலாம்.

          'A' எனும் பன்னிரெண்டாம்வகுப்பு மாணவன் நன்கு பாடங்களை பயிலுவதில்லை. கல்லூரிக்கும் முறையாக செல்வதில்லை. ஆயினும் அவனுக்கு ஆண்டு முழுவதும் மாணவர் உதவித்தொகை வழங்கப்படுகிறது. அதே வகுப்பில் படிக்கும் 'B' எனும் மாணவன் நாள்தவறாமல் கல்லூரிக்கு சென்று பாடங்களை நன்கு பயில்கிறான். ஆனால் அவனுக்கு உதவித்தொகை எதுவும் அளிக்கப்படவில்லை. ஏன் இந்த அநீதி என ஒருவர் தலைமையாசிரியரை வினவ அவர் அளித்த விளக்கம்-

‘ஐயா  'A'  என்பவன் சென்ற வருடப்படிப்பில் முதலிடம் பெற்றவன். அதற்கான நற்பலனை இப்பொழுது அனுபவிக்கிறான். அடுத்த ஆண்டு இத்தொகையை இழந்து வருந்துவான். 'B'  என்பவன் சென்ற ஆண்டு நன்றாக படிக்காததால் உதவித்தொகை இன்றி வருந்துகிறான். அடுத்த ஆண்டு அதை பெற்று இன்புறுவான். இவ்விருவரின் முந்தைய மற்றும் இன்றைய சூழ்நிலையை நன்கு உணர்ந்த எனக்கு இது புரிகிறது. இதை நன்கு கவனித்தால் உங்களுக்கும் தெளிவாகும்’.

          நல்லோர்கள் தங்கள் பூர்வ ஜென்மபலனாக தற்போது துக்கத்தை அனுபவித்தாலும் தற்போதையநற்செயல்களால் நற்பயன்களை அடைந்தே தீருவார்கள். அதே போன்று தீயவர்களும் முன்ஜென்மத்தில் செய்த பலனால் இன்பத்தை அனுபவித்தாலும் இன்றைய தீவினைகளுக்கான பலனை பிற்காலத்தில் அனுபவிக்கவேண்டும் என்பதை இந்த உதாரணம்  நன்றாக உணர்த்துகிறது. அதனால் நல்லோர் மனம் குழம்பாது நற்செயல்களையே மேற்கொள்ளவேண்டும். ஆனால் தீயவைகளை கண்டு மௌனமாக இல்லாது ஒற்றுமையுடன் அதை எதிர்க்க வேண்டும். இது அவர்களின் கடமையாகும்.

ಮನಸಸ್ಪತಿಯಲ್ಲಿ ಮನೋಲಯ (Manasaspathiyalli manolaya)

ಲೇಖಕರು: ತಾರೋಡಿ ಸುರೇಶ   

ರಾಜನೊಬ್ಬ ಋಷಿಯಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿ ನಮಸ್ಕರಿಸಿದ. ‘ತಾನು ಬಯಸಿದ್ದೆಲ್ಲಾ ಈಡೇರುವ ವರ ನೀಡಿ’ ಎಂದು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಿದ. ಋಷಿಯು ಇದೂ ವಿವೇಕಕ್ಕೆ ದಾರಿಯಾಗಲಿ ಎಂದಂದುಕೊಂಡು ತಥಾಸ್ತು ಎಂದ. ‘ನಾನೊಂದು ಮಹಾಭೂತವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿ ಕೊಡುತ್ತೇನೆ. ಆದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಬಿಡುವಿಲ್ಲದಂತೆ ಕೆಲಸ ಕೊಡುತ್ತಲೇ ಇರಬೇಕು.ಈ ನಿಯಮವನ್ನು ಮುರಿದರೆ ಅವನು ನಿನ್ನನ್ನೇ ಭಕ್ಷಿಸಿಬಿಡುತ್ತಾನೆ. ಆಗಬಹುದೇ? ಎಂದು ಕೇಳಿದ. ಸಂತೋಷದಿಂದ ರಾಜನು ಒಪ್ಪಿದ. ತಕ್ಷಣವೇ ಆ ಮಹಾಭೂತ ರಾಜನ ಎದುರಿಗೆ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡು ಹೇ ರಾಜನೇ ಏನಪ್ಪಣೆ? ಎಂದು ಕೇಳಿತು. ರಾಜನು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಕೆಲಸ ಕೊಡಲು ಆರಂಭಿಸಿದ. ಅವನ ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಸಹಸ್ರಾರು ಕೆಲಸಗಳಿದ್ದವು. ಆದರೆ ಅವನು ಹೇಳಿದ ಮರುಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಆ ಭೂತವು ಕೆಲಸವನ್ನು ಮುಗಿಸಿ ಮುಂದೇನಪ್ಪಣೆ ಎಂದು ಕೈಕಟ್ಟಿ ನಿಲ್ಲುತ್ತಿತ್ತು. ರಾಜನ ಪಟ್ಟಿ ಮುಗಿಯಿತು. ಹೊಸಹೊಸ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಹುಡುಕಿ, ಹುಡುಕಿ ಹೇಳತೊಡಗಿದನು. ಎಲ್ಲವು ಮುಗಿಯುತ್ತ ಬಂದಿತು. ರಾಜನಿಗೆ ಆತಂಕವಾಗತೊಡಗಿತು. ಕೆಲಸವನ್ನು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಕೊಡದಿದ್ದಲ್ಲಿ ಭೂತವು ತನ್ನನ್ನೇ ತಿಂದುಬಿಡುತ್ತದೆ. ರಾಜ್ಯದಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಹಾಹಾಕಾರ. ಮಂತ್ರಿಗಳು, ಪ್ರಜೆಗಳು ಎಲ್ಲರೂ ಕೆಲಸ ಕೊಡತೊಡಗಿದರು. ಆದರೆ ಭೂತಕ್ಕೆ ಅವೆಲ್ಲಾ ಲೆಕ್ಕಕ್ಕಿಲ್ಲ.

ರಾಜನು ಪುನಃ ಋಷಿಗೇ ಶರಣಾದ. ಕೇಳಬಾರದ್ದನ್ನು ಕೇಳಿದೆ, ಕ್ಷಮಿಸಿ ಕಾಪಾಡಿ ಎಂದ. ಆಗ ಋಷಿಯು ಆ ಭೂತವನ್ನು ಕರೆದು “ ಕೀಳಲಾರದಂತಹ ಕಂಭವೊಂದನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ನೆಟ್ಟು ಈ ಕಂಭವನ್ನು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಹತ್ತುತ್ತಾ, ಇಳಿಯುತ್ತಾ ಇರಬೇಕು.” ಎಂದು ಆಜ್ಞಾಪಿಸಿದರು. ಅದನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾ ಮಾಡುತ್ತಾ ಕೊನೆಗೆ ಆಯಾಸಗೊಂಡು ಸೋತ ಭೂತವು ಆ ಕಂಭದಲ್ಲಿಯೇ
ಲಯವಾಗಿಹೋಯಿತಂತೆ. 

ಇದರ ತತ್ವಾರ್ಥವೇನು? ಇಲ್ಲಿ ಭೂತವೆಂದರೆ ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸು. ಆ ಭೂತಕ್ಕೆ ಏನಾದರೂ ಆಹಾರವನ್ನು ಕೊಡುತ್ತಲೇ ಇರಬೇಕು. ಅದಕ್ಕೆ ಬೇಕಾದದ್ದು ಸಂಕಲ್ಪ-ವಿಕಲ್ಪಗಳು. ಅದಿಲ್ಲದೆ ಒಂದು ಅರೆ ನಿಮಿಷವೂ ಮನಸ್ಸು ಇರಲಾರದು. ಅಗ್ನಿಗೆ ತುಪ್ಪ ಸುರಿದಂತೆ. ಕೊಟ್ಟಷ್ಟೂ ಪುನಃಪುನಃ ಬೇಡುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಮನಸ್ಸಿನ ಈ ಸ್ವಭಾವವನ್ನು ಅರಿತೇ ಜ್ಞಾನಿಗಳು ದೇಹದೊಳಗೇ ಇರುವ ಮೇರುದಂಡವನ್ನು ಸುತ್ತುವ ವಿಧಿ-ವಿಧಾನವನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಟ್ಟರು. ಬೆನ್ನುಮೂಳೆಯ ಒಳಪಾರ್ಶ್ವದಲ್ಲಿರುವ ಈ ಮೇರುದಂಡದ ಒಳಗೆ ಸುಷುಮ್ನಾ ಎಂಬ ಪರಮಶ್ರೇಷ್ಠವಾದ ನಾಡಿ ಇದೆ. ಅದರೊಳಗೆ ಸಗುಣವಾದ ಪರಮಾತ್ಮನಿದ್ದಾನೆ. ಅವನನ್ನು ಆಪಾದಮಸ್ತಕನಾಗಿ ಭಾವಿಸಬೇಕು. ಅಡಿಯಿಂದ ಮುಡಿಗೇರಬೇಕು. ಪುನಃ ಅವರೋಹಣ ಮಾಡಬೇಕು. ಹೀಗೆ ಮಾಡುತ್ತಾ ಭಗವಂತನಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗುವುದೇ ಮನಸ್ಸಿನ ಸಂಕಲ್ಪವಾಗಿಬಿಡುತ್ತದೆ. ಮನಸಸ್ಪತಿಮೂಲವಾಗಿ ಬಂದಿದ್ದು ಅವನನ್ನೇ ಸೇವಿಸುತ್ತಾ, ಆಸ್ವಾದಿಸುತ್ತಾ ಮನಸಸ್ಪತಿಯಲ್ಲಿಯೇ ಲಯಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಮುಕ್ತಿಗೆ ಮನಸ್ಸೇ ಕಾರಣ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಅಂತಹ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಭಗವಂತನೆಂಬ ವಿಷಯವನ್ನು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಕೊಡುತ್ತಾ ಬಂದರೆ ಅದು ಅಲ್ಲಿಗೇ ಸಮರ್ಪಿತವಾಗುತ್ತದೆ.   

ಸೂಚನೆ:  15/11/2019 ರಂದು ಈ ಲೇಖನ ವಿಜಯವಾಣಿಯ ಮನೋಲ್ಲಾಸ ಅಂಕಣದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾಗಿದೆ.

The Boon that Begets Everything

Kannada Article by: Tarodi Suresha

English Rendering by: M R Bhashyam

  Once there was a Youth. He was blind. He was very poor and was suffering from ill health. He had no home of his own. No one was willing to give their daughter’s hand in marriage to him. In summary, he was very miserable and sad. He was praying to God for something or the other- health, wealth, eyesight, house, and so on. Once goddess Lakshmi took pity on him and graced him with some wealth. He decided to build a small house for himself. As fortune would have it, a falling beam broke his limbs. Such was his luck.

   The moral of this story is that all future consequences are unknown even if God were to grant all our wishes. He then met an ascetic. The ascetic took pity on him and taught him a hymn (mantra) and asked him to chant the mantra till its presiding deity manifested. He also tutored him as to what to ask when the deity appeared. He did as he was told. When the deity revealed himself, he asked the boon as per the coaching of the ascetic – “I should see my grandson enjoy delicious food in a golden plate”.

   Let us analyse the boon. To see his grandson, he should have a long life, he should get married to have a son, his son also should get married and have a son of his own, he should have sight and great wealth to see the grandson eat in a golden plate. In one boon he had asked for everything that he wanted namely eye-sight, wealth, children, grandchildren, long life and so on. .Our wants are endless. Our ability to discriminate what are necessary and what are not is poor. The possibility of asking for possessions that get us into peril is high. We do not understand the forces that work within us. We have no idea whether we are earning the displeasure of someone by asking for a specific boon.

   Our past actions (karmas) follow us through many a life and give us their fruits without fail. They bind us to the cycle of life and death. We need to be extremely careful about what we desire. Jeevas are sparks which have flowered from God. They are liberated only when they return to Him and get absorbed. The purusharthas namely dharma, artha, kaama and moksha are all they need to complete their cycle and get back to Him – the right cycle, sadvrutta. Dharma, Artha and Kaama have everything in them to give all that are needed in this world and beyond. Liberation or Moksha is certain to be achieved if this path is traversed. Nature does not permit anyone to ask beyond these. Punishment is assured for any violation. “The one who is absorbed in the lotus feet of the Lord does not ask for anything. If he desires anything else, he becomes ‘avara’ - falls from being the best or favourite” so Shri SriRanga Mahaaguru would say. “Avara” means “not – the best, not the favourite”. If we ask the almighty anything that is not as per His desire, we become “non-favourites” and tumble away from his lotus feet. The wants of true devotees’ (Bhaktas) will always be as per His wish. “Let this mind of mine be unwaveringly immersed in the alluring lotus feet duo of thine” (ತ್ವತ್ಪಾದಾಂಭೋರುಹ ಯುಗಗತಾ ನಿಶ್ಚಲಾ ಭಕ್ತಿರಸ್ತು) will always be their only prayer. Is it not wise to pray just for his grace and say “kindly protect me”?

Note: The Kannada version of this article can be viewed at AYVM blogs